نقدی بر بزرگنمایی اشتباه یک مدیر تلویزیونی
گروه: اجتماعی / ویژه
تاریخ: ۲۲:۰۰ :: ۱۳۹۷/۱۰/۱۴
چه زود دیگران را به خاک  سیاه می نشانیم!

چه بسیار رفتارهای اشتباهی که باید برای اصلاح در این جامعه به قضاوت گذاشته شود اما کتمان می شود و چه اندک رفتارهای اشتباهی که برای شوخی و یا تمسخر رفتار یک مجموعه رسانه ای بزرگنمایی می شود.

بهاره نوری:امروز انتشار نامه یک همسر در دفاع از حیثیت شوهرش آنقدر ناراحت کننده بود که ترجیح دادم اندکی از زاویه ای دیگر به مسائل این روزهای فضای اجتماعی بپردازم.
رفتاری قهری با یک اشتباه و فصل الخطاب قرار دادن یک اشتباه چند ثانیه ای برای قضاوت در عملکرد کاری و اخلاقی یک فرد که او را به راحتی در معرض قضاوت میلیون ها انسان قرار می دهد.
در شرایطی که تورم ، فشار اقتصادی و نگرانی تامین معیشت روزمره یکی از مهمترین دغدغه های خانواده های ایرانی است هر روز یک مساله ،اشتباه و یا خطای انسانی همچون گلوله برفی کوچکی به سمت جامعه روانه می شود و در راه آنقدر بزرگ می شود که همه می پندارند این گلوله بهمنی است که زندگی هایشان را به مخاطره می اندازد و نقل حرف کوچه و بازار می شود.
در اهمیت این مساله که اشتباه یا سهوی که جان افراد را به خطر بیاندازد باید با آن متناسب با آن خطا برخورد کرد حرفی نیست اما این روزها بیش از حد منطقی شاهد رفتارهای قلدرمآبانه و بدون توضیح با افراد و یا کارکنانی هستیم که درگیر اشتباه یک مجموعه و یا تیم می شوند و آنقدر آن را راحت در دهان می اندازیم و از زوایای مختلف انتشار می دهیم که می شود سوژه اصلی رسانه های آن ور آبی و به همین راحتی نام افرادی که در زمان های مختلف حتی یک بار هم شنیده نشده می شود پیوست این اشتباه چند ثانیه ای و اعتبار و حیثت خانوادگی اش را زیر سوال می بریم.
فارغ از نگاه زاویه دار سیاسی تنها از بعد رفتاری خواندن دردنامه یک همسر در دفاع از شوهرش آنقدر درد آور است که نمی توان از آن عبور کرد شاید یک جای کار همه زنهای این سرزمین اشتباه است و آن این است که نتوانسته اند جلوی رفتار همسران،پسران و برادران خود را در بازی با حیثت یک خانواده بگیرند و این رفتار باید تلنگری باشد بر همه زنان ایرانی که به راحتی اجازه ندهند که حیثیت همسر ،پدر و برادر هیچ بانوی ایرانی به این راحتی لکه دار شود تا زنی از جنس همه زنهای این سرزمین دردنامه ای را منتشر کند.
چه بسیار رفتارهای اشتباهی که باید برای اصلاح در این جامعه به قضاوت گذاشته شود اما کتمان می شود و چه اندک رفتارهای اشتباهی که برای شوخی و یا تمسخر رفتار یک مجموعه رسانه ای بزرگنمایی می شود.و اما سوال آخر؛ ما کی یاد می گیریم که به این راحتی زندگی کسی را به خاک سیاه ننشانیم!

print

پاسخی بگذارید