قبل از فرا رسیدن زمستان سخت اروپا، همه انبارهای ذخیره گاز مایع اروپا کاملا پر شد.
غلامرضا مصدق
در مورد چرائی وضع موجود که به انباشت عظیم نارضایتی مردم منجر شده می‌توان از دهها منظر آنرا توجیه و تفسیر کرد. یکی از این منظرها برای شناخت و تحلیل وضع موجود نحوه درک، تحلیل و مواجهه بخش مهمی از استراتژیستها و تصمیمگیران نظام در چگونگی تعامل با دنیای خارج است.
این عزیزان آرزوهای دور و دراز و در عین حال دست نیافتنی دارند، که با تکرار آنها نزد خود و همفکران همدل، کم کم آرزوهایشان دچار دگردیسی شده و به تدریج در ذهن آنها به شکل واقعیات عینی جلوه کرده و بر مبنای آن ذهنیات برای مواجهه ایران با دنیای خارج نسخه پیچیده و به دلیل جایگاه و مقبولیتی که در دستگاه تصمیم سازی کشور دارند متاسفانه آن موهومات بعضاً مبنای تصمیمات مهم کشور میشوند.
تازه ترین آرزوی متوهمانه ای که با دیدن آن در قالب واقعیتی عینی منجر به تصمیمی مهم و خسارت بار برای ایران شد، تئوری “زمستان سخت اروپا” بود. در پی جنگ اوکراین و قطع گاز روسیه به اروپا، این بزرگواران توصیه کردند با توجه اتفاق مذکور بهتر است به مدت دو ماه مذاکرات برجام به عقب بیفتد تا با فرا رسیدن فصل سرما و نیاز مبرم اروپا به گاز ما، غربی ها در مقابل ما زانو زده و در شرایط ضعف مفرط آنها بتوانیم کلی امتیاز بگیریم.
الان چهار ماه از آن زمان گذشته، نه تنها خبری از زانو زدن غربی ها در مقابل ما نشد، بماند که در این فاصله و قبل از فرا رسیدن زمستان سخت اروپا، همه انبارهای ذخیره گاز مایع اروپا کاملا پر شد، تا آنجا که صف طولانی کشتی های حامل گاز مایع برای تخلیه گاز در بنادر اروپا تشکیل شد و علی رغم افزایش شدید قیمت گاز در بدو امر، به تدریج قیمت گاز سیر نزولی در پیش گرفت و حتی به مدت دو هفته قیمت گاز منفی هم شد!!!.
استراتژیست های همه چیز دان ما، صرفنظر از آرزوهای دور و درازشان اگر اطلاعات حداقلی از وضعیت بازار بین المللی انرژی داشتند چنین نسخه متوهمانه و خسارت باری نمی پیچیدند، اطلاعات حداقلی از دنیا پیشکش، بدتر آن که آن ها حتی از اطلاعات پیش و پا افتاده بیخ گوششان که حتی شهروندان معمولی بخوبی از آن آگاه هستند بی بهره بودند و نمی دانستند که ایران برای گذراندن زمستان در خوشبینانه ترین حالت روزانه حداقل دویست میلیون متر مکعب کمبود دارد که آنرا با قطع گاز صنایع بزرگ و نیروگاه ها در اوج سرمای زمستان جبران می‌کند.
خلاصه اینکه چی میخواستیم چی شد، خورزوخان وار قرار بود با گاز نداشته مان، اروپا را به زانو زدن واداریم، زانو که نزدند بماند، نسبت به ادامه مذاکرات برجام کم میل تر هم شدند.
دور از انتظار نیست تمام یا بخشی از یک پیش بینی اشتباه از آب در آید، اما فاجعه آنجاست که یک پیش بینی کاملاً برعکس شود آن هم وقتی که آن پیش بینی مبنای یک تصمیم ملی و حیاتی بشود.
