مژه ها فقط برای «ناز کردن با حرکات چشم» استفاده نداشته و بلکه نقش اساسی در سلامت چشم ها بازی می کنند. مژه برای دور کردن اجسام خارجی از محوطه ی چشم نقش مهمی دارد.
سرویس سلامت اقتصادشمال ،همچنین مژه نقش یک گیرنده ی حسی فوق العاده حساس را بازی می کند بدین ترتیب که با نزدیک شدن یک جسم به چشم و برخورد آن با مژه، رفلکس پلک زدن فعال شده و چشم از آسیب محفوظ می ماند. مدت زمان زندگی یک مژه حدود سه ماه است و سپس مژه می افتد و حدود دو ماه طول می کشد تا مژه ی جدید مجدداً ظاهر گردد.
اگر به مژه های یک کودک خردسال نگاه کرده و وضعیت وی را با خودمان مقایسه کنیم ممکن است فکر کنیم که مژه های ما در بزرگ سالی کمتر شده است در صورتی که این فکر اشتباه می باشد. تعداد مژه ها در طول زمان تغییر چندانی نمی کند و تا آخر عمر ثابت است.
متخصصان چشم می گویند که چون چشم اطفال به نظر بزرگتر می آید ( و علت آن کوچک بودن نسبی اندازه ی سر آنها است) لذا مژه های آنها نیز بیشتر به چشم آمده و بیشتر جلب توجه می کند.
چرا فرد مژه هایش را از دست می دهد؟
نامهربان بودن با مژه ها و عامل زمان باعث آسیب به مژه ها شده به طوری که فرد مژه های بلند و ضخیم زمان بچگی اش را از دست می دهد. تغذیه ی نامتناسب، استرس، مشکلات تیروئید، عفونت و التهاب پلک (بلفاریت) و شیمی درمانی بر مژه ها اثرات بدی دارند. بدترین دشمن مژه های یک فرد خود وی می باشد.
مالیدن و دستکاری مرتب پلک ها، خوابیدن با آرایش چشم (سفت شدن ریمل موجب شکستگی مژه می گردد) و استفاده از ریمل مقاوم در برابر شستشو که منجر به خشکی می گردد همگی موجب آسیب و ریزش مژه ها می شوند.
روش برداشتن آرایش مژه به خصوص ریمل های ضدشستشو با آب مشکل ساز می باشد. در این میان ریمل هایی که طویل الاثر هستند (و لذا برداشتن آنها سخت تر است) آسیب بیشتری به مژه وارد می کنند.
توجه داشته باشید که ریشه ی مژه بسیار حساس و ظریف بوده دستکاری های روزمره ی فرد ممکن است به آسانی باعث شکستگی و تخریب آن شود. در صورت تکرار دستکاری مژه و لذا تکرار آسیب به ریشه، سلول های موجود در ریشه از تولید مژه ی جدید خودداری می کنند و در صورت تشکیل مژه، موی به وجود آمده نازک تر، کوتاه تر و شکننده تر خواهد بود.
مطالب مفید برای زندگی و حفظ مژه
اگر تغذیه ی شما طبیعی و بر پایه ی موادغذایی سالم می باشد، آنگاه برای داشتن مژه های بهتر تنها کاری که باید بکنید این است که مژه های موجودتان را حفظ نمایید. رعایت این نکات مفید هستند:
الف) از یک وسیله ی نرم و ظریف برای برداشتن آرایش مژه استفاده کرده و به جای مالیدن یا کشیدن آن روی پلک، از ضربات آهسته و یا تر (خیس) کردن ملایم استفاده نمایید.
ب) برای پاک کردن مژه ها هرگز آنها را به زور نکشید.
ج) اگر از فرمژه استفاده می کنید، هرگز این کار را با کشیدن پلک ها همراه نسازید.
د) اگر مایل هستید اضافه ی ریمل مژه را بردارید، این کار را زمانی انجام دهید که ریمل هنوز خیس است و به سادگی برس از لابه لای آن رد می شود. تکان دادن ریمل قدیمی تان نیز کمک به نرم کردن آن و لذا حفظ سلامت مژه و چشم ها می کند.
ریمل خود را هر ۳ تا ۶ ماه عوض کنید زیرا پس از این زمان احتمال آلودگی میکروبی آن می رود. اگر دچار قرمزی چشم و یا هر مشکل دیگر در چشم خود شده اید، باید هر وسیله ای را که در مجاورت چشم هایتان بوده استرلیزه کرده و یا تعویض نمایید تا احتمال عفونت بیشتر چشم ها و لذا آسیب بیشتر به مژه ها از بین برود.
نرم کننده های مژه
مژه هم مثل مو نیاز به نرم کننده دارد و ساده ترین راه، استعمال یک لایه ی نازک وازلین یا آکوآفور روی پلک ها در شب است. نرم کننده های موجود در بازار هم مفید هستند.
اینها معمولاً دارای پروتئین هایی مثل کراتین، بیوتین و مرطوب کننده هستند که پروتئین ها با ایجاد یک پوشش موجب تقویت مژه و مرطوب کننده باعث نرم و انعطاف پذیر شدن مژه ها می گردند. نرم کننده ی مژه با توقف روند شکنندگی مژه باعث می شود تا مژه ها در عرض چند هفته ظاهر بهتر و بلند تری پیدا کنند.
اکستنشن مژه
یک راه دیگر برای پرپشت کردن ظاهری مژه این است که موهای مصنوعی کوچک را با چسب به مژه ها می چسبانند و بدین ترتیب مژه ها به نظر پرپشت تر می آیند. وضعیت به وجود آمده برای چند ماه باقی مانده و با افتادن طبیعی مژه از بین می رود. خطر این مطلب احتمال آسیب رسیدن به چشم و محوطه ی اطراف آن است.
داروی تقویت مژه Latisse
یک داروی تقویت مژه است که فقط با تجویز پزشک باید مصرف شود و تاثیر آن بر رشد مژه ها خوب می باشد. این دارو با تقلید اثر «پروستاگلاندین ها» بر مژه موجب افزایش فاز رشد فعال مژه شده و بدین ترتیب مژه ها طولانی تر می شوند. با مصرف مداوم این دارو میزان پرپشتی مژه ها مانند سنین کودکی خواهد شد.
اثرات جانبی این دارو عبارتند از: تحریک پوست پلک، تیره شدن پلک ها و احتمال قهوه ای شدن رنگ چشم های روشن.
Medline Plus
