در هياهوي خبرهاي داغ اختلاس، دزدي، جاسوسي، خودكشي و دعواهاي سياسي كه اين روزها ما را احاطه كرده، اين بهترين خبري بود كه در هفته هاي اخير خواندم.
خبر آنقدر برايم شيرين و آرامش بخش بود كه براي دوستان و آشنايان هم فرستادم. واكنش ها عموما تعجب و شوخي بود همچنان كه در برخي گروههاي تلگرام نيز اين خبر به تمسخر گرفته شده بود؛ مخصوصا آنكه ميزان، خبرگزاري قوه قضاييه آن را مخابره كرده، آنهم با مقداري ذوق زدگي: «خبر اختصاصي».
آنقدر در اين سالها از مرگ گفته ايم و از شاخص فلاكت نوشته ايم كه زندگي كردن را يادمان رفته. فراموش كرده ايم كه فيل هايمان هم باردار مي شوند و گوزن هاي زردمان در پارك ارم وضع حمل مي كنند و جيرجيركها آواز مي خوانند و …
سالها قبل كه براي بازديد از پرتيرازترين روزنامه جهان به تحريريه يوميوري شيمبون در توكيو رفته بودم، يكي از مديران اين روزنامه به من گفت خوش بحال شما كه در ايران كار مي كنيد، با تعجب پرسيدم چرا؟ پاسخ داد چون در ايران هر روز خبرهاي داغ وجود دارد؛ خبرهايي كه ابعادشان جهاني است. بعد با حسرت به تلويزيون هايي كه در اطراف تحريريه روشن بود اشاره كرد و گفت مي دانيد امروز مهمترين خبر در ژاپن چيست؟ افتادن خودروي يك راننده مست به داخل رودخانه.
حالا كه فيلمان باردار شده بياييد دعا كنيم روزي فرا برسد كه ايران هم از سرخط تمامي خبرگزاري هاي دنيا حذف شود. روزي بيايد كه ديگر خوشحال نشويم ترند توئيتر شده ايم. روزي بيايد كه اگرنه همچون ژاپن و سوئد و لوكزامبورگ، حداقل مثل استراليا يا مالزي و سنگاپور و… از صحنه خبري جهان محو شويم و به زندگي خودمان برسيم. روزي كه تولد يك بچه فيل، تيتر اول روزنامه هايمان شود.
من فردا دست دخترم را مي گيرم و به پارك ارم مي روم تا فيلمان را كه حالا باردار شده ببينم اما قبل از آن به آن خبرنگار جوان ميزان زنگ مي زنم تا بگويم كه خبرش ارزش آن عنوان «فخرفروشانه» اختصاصي را داشت؛ خبري كه از زندگي سخن مي گفت در اين هياهوي پرازدحام مرگ.
محسن ماندگاری
