تاجر آهن بود ولی قلب مهربان و رئوفش دل مردم را چنان به تسخیر خود درآورد .
سرویس اجتماعی اقتصاد شمال ،تاجر آهن بود ولی قلب مهربان و رئوفش دل مردم را چنان به تسخیر خود درآورد که هم اکنون بعد از ۴۷ سال از مرگش همچنان در دل ها زنده است، انچنان که هیچگاه نمرده است.
رادمرد وارسته، مرحوم سید حسین فلاح نوشیروانی فرزند سید احمد در سال ۱۲۸۱ هجری شمسی در روستای’ˈ نوشیروانکلا’ˈ از توابع شهرستان بابل دیده به جهان گشود.
وی پس از فرا گرفتن مقدماتی قران به توصیه جد مادریش مرحوم سید آقا نوشیروانی، برای ادامه تحصیلات به مدارسˈ’ شرافت’ˈ و’ˈ احمدی’ˈ در ˈ بارفروش ˈ (بابل کنونی ) رفت و به مدت هشت سال در این مدارس به تحصیل اشتغال داشت و همواره از شاگردان بسیار خوب و ممتاز بود.
زنده یاد نوشیروانی پس از پایان تحصیلات جهت یافتن کاری مناسب عازم مشهد مقدس شد و سپس به تهران عزیمت کرد و در آنجا پس از بروز شایستگی، لیاقت و کاردانی و بالا بودن سطح سواد و معلومات از یک طرف و نجابت و دیانت و امانت داری از طرف دیگر ، به مدیریت داخلی یک شرکت ارتقاء یافت.
این خیر بزرگ ، پس از مدتی به صورت مستقل به فعالیت اقتصادی و کار تجاری پرداخت و در بازار تجارت آهن ایران موفقیت هایی کسب کرد، تا آنجا که پرداختن به امور تجاری و مظاهر مادی هرگز مانع آن نشد که فکر مرحوم نوشیروانی از مردمی که از میان آنها برخاسته بود، منحرف شود و از مسائل و مشکلات آنان غافل شده و در فکر چاره جویی نباشد.
تربیت اصولی از یک طرف و دیدن مصائب و رنج هایی که از ابتدای جوانی با آنها مواجه بود و دوش به دوش مردم و در متن جامعه آنها را آزموده و تجربه کرده بود چنان روحی بلند و اراده ای نیرومند در او پدید آورد که همه وجود خود و خانواده را در طول حیات وقف خدمت به مردم کرد.
آن مرحـوم بر اسـاس نوشته هایش بیشتر دارایی عظیـم خود را صـرف عمـران و آبـادی، بویژه در شهرستان بابل کرد و شمار آثار ماندگار نوشیروانی در این شهرستان به پنجاه مورد برجستـه می رسد که از آن جمله می توان به ساخت و احداث مدرسه ، هنرستان ، انیسیتو ، دانشـکده ، درمانـگاه ، زایشـگاه ، بانک خون ، پرورشـگاه ایتـام ، بیمارستـان ، مسجـد ، پل و غیره اشاره کرد.
۲۳ اسفندماه مصادف است با چهل و هفتمین سالگر درگذشت مرحوم سید حسین فلاح نوشیروانی که همه ساله جمع زیادی از دوستدارانش برسر مزارش حضور می یابند و یاد این خیر بزرگ مازندران که همواره خیراتش آوازه خاص و عام است گرامی می دارند.
به همین مناسبت امروز چهارشنبه به همراه جمعی از استادان دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل به سمت مزارش در روستای نوشیروانکلا از توابع بخش مرکزی بابل می رویم و در راه پای صحبت با یکی از اساتید بازنشسته این دانشگاه باز می شود و او از نوشیروانی می گوید.
این استاد بازنشسته دانشگاه در مسیر به چندین طرح اعم از دانشگاه صنعتی نوشیروانی، مرکز خیریه نوشیروانی، پارک بزرگ متی کلا ، پل دوم محمد حسین خان قاجار، پل نوشیروانکلا و مسجد قریه نوشیروانکلا، حمام، درمانگاه و مدرسه محل اشاره می کند که همه از محل درآمدهای وقف این بزرگ مرد احداث شده تا مردم راحت تر به امورات زندگی خود بپردازند و این تنها بخش بسیار کوچکی از خیراتش بود.
این استاد دانشگاه بیان کرد که مرحوم نوشیروانی قبل از فوتش وصیت نامه ای نوشت که ثلث اموالش را برای بنیاد نیکوکاری نوشیروانی، هزینه شود.
بعد از طی مسافت به محل نوشیروانکلا رسیدیم ابتدا برای فاتحه خوانی برسرمزارش حضور یافتیم ولی قبرش آن گونه که امروز سنگ فرش های مجلل و با پول های هنگفت ساخته شده نبود شاید تصور نشود که این قبر متعلق به مرحوم نوشیروانی همان خیر بزرگی است که در ایران آثار ارزشمندی برای خود بیادگار گذاشته و شاید همین سادگی با اندیشه نیک او را بزرگ کرد.
***نوشیروانکلا موزه ای برای جذب گردشگر
بعد از این وارد منزل مرحوم نوشیروانی شدیم، شکوفه های آلوچه زیبایی خاصی به این خانه باغ داده است و خانه ای بسیار قدیمی که می شود به موزه ای برای شناخت کارهای خیرخواهانه نوشیروانی تبدیل شود.
علی جهانیان کارشناس میراث فرهنگی و موزه بابل به خبرنگار ایرنا گفت: خانه مرحوم نوشیروانی باید به موزه تبدیل شود.
وی بیان داشت: با توجه به اینکه در حال حاضر زنده یاد نوشیروانی به عنوان یک خیر بزرگ در جهان معروف است، ضرورت دارد که منزل این خیر در نوشیروانکلا به موزه تبدیل شود تا در معرض دید همه قرار گیرد تا انگیزه ای شود برای جوانان تا در این مسیر قرار گیرند.
وی ادامه داد: با توجه به شخصیت برجسته و ممتاز نوشیروانی بخش خصوصی استقبال می کند تا در این زمینه سرمایه گذاری کند و تمامی اقدامات خیرخواهانه این خیر بزرگ می تواند در موزه نوشیروانی که در منزل وی است در معرض دید علاقمندان و گردشگران قرار گیرد
وی بیان داشت: این خانه می تواند به مرکز اسنادی از تصاویر و کارهای خیرخواهانه این مرد بزرگ باشد و کانونی برای تجمع خیرین و پرورش خیرین جوان باشد.
اما در آن سوی خیابان و در نزدیکی مدرسه نوشیروانی، پیرمردی بر روی صندلی و با عصا جلوی خانه قدیمی خود نشسته تا کمی آفتاب بربدنش بتابد شاید از دست روزگار کمی خسته بود وقتی جلو رفتم پرسید از کجا آمدی گفتم خبرنگارم ، آنگاه سفره دل را بازکرد و گفت تا نوشیروانی بود فقیر و بیچاره در نوشیروانکلا نداشتیم.
***رجبعلی؛ ۴۵ سال همسایه سید فلاح نوشیروانی
رجبعلی میرزازاده که متولد۱۳۰۳ و حدود۹۴ سال سن دارد، بخشندگی و سخاوت نوشیروانی را در طول عمرش بی نظیر خواند و گفته که تا چند سال گذشته نیز در محل بخاطر خیراتی که نوشیروانی کرد هرگز فقیر نداشتیم ولی امروز ۲ نفر به نام زینب و قربان در محل بسیار زندگی سختی دارند که باید مورد توجه قرار گیرند و می دانم که مرحوم نوشیروانی از این بدبختی آنها در قبر آرامش نخواهد داشت.
او افزود:از همه اینها گذشته محلی ها می گفتند که یک ماه مانده بود به عید سال نو مرحوم نوشیروانی به اتفاق همسرش خیاط به خانه می بردند و برای همه یتیمان لباس نو می دوخت تا آنها هم خوشحال سال نو را جشن بگیرند.
و اما امروز به مناسبت چهل و هفتمین سالگرد این خیر بزرگ،بابلی ها و دانشگاهیان دانشگاه صنعتی نوشیروانی بر سر مزارش حضور یافتند و یاد و نام این خیر بزرگ را گرامی داشتند.
حجت الاسلام ناصری استاد حوزه و دانشگاه برسر مزارش گفت: این خیر بزرگ دارای روح چند بعدی بود و کارهای خیرخواهانه او در ابعاد مختلف آموزشی درمانی رفاهی و عمرانی در سراسر کشور صورت گرفت.
وی ادامه داد: زنده یاد نوشیروانی در بهترین نقطه شهر بابل ۱۷ هکتار زمین را وقف کرد و خود در این زمین دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل را احداث کرد که در عرصه های بین المللی خوش می‌درخشد و مایه افتخار علمی در شمال کشور است.
وی افزود: برگزاری این بزرگداشت ها بسیار مهم است و باید ادامه داشته باشد تا ضمن قدرشناسی از این خیر الگویی برای نسل جوان باشد.
محمد موسوی فعال فرهنگی بابل نیز در این مراسم گفت: کارهای خیر خواهانه زنده یاد نوشیروانی برای درمان سه درد فقر ، جهل و بیکاری بوده و تمامی کارهای خیرخواهانه او بر همین مدار حرکت کرد.
وی افزود: نوشیروانی یک کارآفرینی بود که هم برای رفع فقر تلاش کرد و هم برای گسترش دانش حرکت های بزرگی از خود نشان داد، هر چند مزار این مرد بزرگ ساده است اما این چهره در قلب ها جا دارد.
ایرنا
