فاجعه زباله های مازندران اما در حالی ادامه دارد که یکی از اولین وعده های علی سلاجقه در زمان انتصاب به عنوان ریاست سازمان حفاظت محیط زیست در مهر ۱۴۰۰، این بود که یک برنامه میان مدت برای حل معضل پسماندهای انباشت شده در محیط های طبیعی شمال کشور و شیرابه های آلاینده ناشی از آن ارائه کند؛ برنامه ای که به نظر می رسد هنوز ارائه نشده و اساسا در یک سال گذشته پیشرفت محسوسی در بهبود وضعیت زباله های مازندران حاصل نشده است.
اغلب سایت های پسماند استان مازندران در دل جنگل و کوهستان و بعضا در مجاورت رودخانه ها قرار گرفته اند و عمدتا شیرابه حاصل از انباشت پسماندها یا به صورت رواناب در محیط طبیعی مازندران جاری یا به آب های زیرزمینی می پیوندد و در ادامه به چشمه ها و رودخانه ها می ریزد و از آن طریق وارد دریای خزر می شود.
البته شیرابه حاصل از سایت های پسماند، تنها رواناب آلوده ای نیست که در استان مازندران وارد آب دریا می شود، بلکه فاضلاب عمده واحدهای مسکونی شهری و روستایی، واحدهای صنعتی، مرغداری ها، دامپروری ها، هتل ها و رستوران های این استان نیز به علاوه زهاب شالیزارها و سایر اراضی کشاورزی مازندران، به همراه شیرابه سایت های پسماند وارد رودخانه های استان می شود و از آن طریق به دریای خزر می ریزد.
در این میان با وجود این که مسئولان استان مازندران در سال های اخیر وعده داده اند که برنامه هایی برای بهبود وضعیت مدیریت زباله های استان و تلاش برای دفع و امحای بهداشتی پسماندها و تصفیه شیرابه ها تدارک ببینند، اما اولا در چند سال گذشته سرعت اجرای برنامه ها از نیاز طبیعت و مردم مازندران بسیار پایین تر بوده است و ثانیا در شهرهایی که کارخانه کمپوست، دستگاه زباله سوز یا تصفیه خانه شیرابه نیز راه اندازی شده، ظرفیت این دستگاه ها از میزان ورودی زباله به آنها به شکل محسوسی کمتر بوده است و به همین دلیل، زباله های مازندران، همچنان یکی از مهمترین تهدیدات علیه محیط زیست و سلامت مردم این استان محسوب می شوند.
کاویان: حل معضل مدیریت پسماند مازندران در کوتاه مدت ممکن نیست
فاجعه زباله های مازندران اما در حالی ادامه دارد که یکی از اولین وعده های علی سلاجقه در زمان انتصاب به عنوان ریاست سازمان حفاظت محیط زیست در مهر ۱۴۰۰، این بود که یک برنامه میان مدت برای حل معضل پسماندهای انباشت شده در محیط های طبیعی شمال کشور و شیرابه های آلاینده ناشی از آن ارائه کند؛ برنامه ای که به نظر می رسد هنوز ارائه نشده و اساسا در یک سال گذشته پیشرفت محسوسی در بهبود وضعیت زباله های مازندران حاصل نشده است.
این موضوع را با عطاءالله کاویان، مدیرکل حفاظت محیط زیست مازندران مطرح کردیم و او نیز در پاسخ به خبرنگار رکنا گفت: یکی از مهمترین معضلات موجود بر سر راه مدیریت پسماند در استان های مازندران و گیلان، این است که شرایط عرصه های طبیعی در این دو استان باعث کاهش محسوس سطح اراضی مناسب برای ایجاد سایت مدیریت پسماند شده است و اساسا زمین مناسب برای احداث چنین سایت هایی در این دو استان به شدت محدود است؛ زیرا عمده اراضی مازندران و گیلان، دارای پوشش گیاهی بسیارخوب هستند یا در کنار آبراهه ها و رودخانه ها قرار گرفته اند و از نظر محیط زیستی نباید سایت پسماند در آنها احداث شود.
وی افزود: در گذشته به دلیل وجود همین معضل، سایت های مدیریت پسماند در استان مازندران را در فاصله ای خارج از شهرها ایجاد کردند و با توجه به بافت توپوگرافیکی استان، عمده این سایت ها به ناچار در دل جنگل ها یا در کنار روخانه های استان بنا شده اند. این اتفاق نیز از چندین دهه قبل و با افزایش جمیعت بومی و مسافران استان مازندران رخ داده است و حل این معضل در کوتاه مدت امکان پذیر نیست.
