نقش شیرین از هنرمندی وفادار

 نازیلا محمدی : حسین محب‌اهری؛ هنرمند شناخته شده و ارزنده تئاتر، سینما و تلویزیون، در حالی در بامداد روز چهارشنبه ۲۶ دی ماه 97، جهان را ترک گفت که در ذهن کودکان و نوجوانان ایرانی خاطره نقش های شیرین و به یاد ماندنی خود را به همراه مهربانی‌هایش بجا گذاشت.

حسین محب اهری که متولد 1330 در تهران بود ، دانش آموخته ادبیات فارسی از مدرسه عالی ادبیات و زبان های خارجی بود و از سال 1350 در حوزه عکاسی تاتر فعالیت خود را آغاز کرد. وی که به شکل بسیار اتفاقی با یکی از استادانش به تماشای تاتری از آربی آوانسیان رفته بود، شیفته سبک کاری استاد آربی آوانسیان در کارگاه نمایش می شود وبه همین جهت در دوره آموزشی تاتر او شرکت می کند.

اولین کار تاتری او بازی در نقشی کوچک در نمایش “آدم آدم است” به کارگردانی “داریوش فرهنگ” بود. سپس به ایفای نقش در پنج نمایش به کارگردانی “آشوربانی پال” پرداخت.

از مهمترین اجراهای تاتری او ؛ “بردار شدن منصور حلاج” به کارگردانی “سیاوش طهمورث”، “پرواز بر فراز آشیانه فاخته” به کارگردانی “منیژه محامدی”، “شاهزاده و گدا ” به کارگردانی “هادی مرزبان”، “آژاکس” و “بحرالغرایب ” به کارگردانی “آتیلا پسیانی” و “مجلس شبیه در ذکر مصائب” به کارگردانی”بهرام بیضایی” است.

حضور او در گروههای مطرح و صاحب سبک تاتری، تاترهای کودکان و نوجوانان، اثبات توانایی های او در ایفای نقش های متفاوت و نگاهی که به نقشهای کمدی و طنز داشت سبب شد تا برای نقشهای جذاب سالهای بعدی مورد انتخاب کارگردانهای سینما و تلویزیون قرار گیرد.

او هنرپیشه ای توانا بود و توانست نقشهایی که به او واگذار شد را به بهترین شکل ممکن ماندگار کند.

با ایفای نقش کوچکی در فیلم “رابطه” به کارگردانی “پوران درخشنده” ، به سینما آمد.

همچنین در سریال پربیننده و موفق “بوعلی سینا”، در نقش شاگرد ابوعلی سینا ظاهر شد و نشان داد در نقش های جدی هم تواناست.

تلاشهای موفق او در کار بازیگری با آمیخته شدن تخیلات فانتزی سبب می شد که نقش هایی که بازی کرد به گونه ای خاص و متفاوت بروز کند.

محب اهری زندگی خود را فدای حرفه اش کرد و با عالمی که داشت خوش بود.

بازی در مجموعه های تلویزیونی چون “ق مثل قلقلک” ، “صد سال به این سالها” ، “محله برو بیا” و “محله بهداشت” به کارگردانی “داریوش مودبیان” ، “چاق و لاغر” ، حکایت از توجه ویژه او به کودکان و نوجوانان دارد. بازی در سریالهای “بوعلی سینا”، “سربداران” و “تبریز در مه”، توانایی های دیگر این هنرمند را به رخ می کشد.

محب اهری هنرمندی بود که به خاطره تمامی ایرانیان، تصاویر زیبا و به یادماندنی را الصاق کرد و کام بینندگانش را با دیدن طنازی هایش شیرین کرد.

آقای شانس، دردسر عظیم ، اتل متل توتوله، خوش خیال، همسر، روز فرشته، روز واقعه، عروس کاغذی، سیرک بزرگ، جیب برها به بهشت نمی روند، وقتی همه خوابیم، اسپاگتی در هشت دقیقه، گل چهره، پسر آدم دختر حوا، خوابم میاد و …. بخش دیگری از کارنامه موفق و درخشان او در سینماست.

وی در دهه 60 ، مدتی را نیز در سرویس فرهنگ و هنر “خبرگزاری ایرنا” به کار خبرنگاری سپری کرد.

از او خاطرات خوشایندی برای بچه های دهه 60 در ذهن مانده است. او انسانی شریف و متواضع و معلمی خلاق در کار بازیگری بود. نمونه آثارش در حوزه کودکان و نوجوانان می تواند راهگشای نسل نو در ساختن آثاری مختص کودکان و نوجوانان باشد.

از دلایل موفقیت کارهایی که برای کودکان و نوجوانان انجام داد، آشنایی او با روحیه کودکانه و شاد و از دست ندادن این ویژگی ها برای تمام عمرش بود. او تا زنده بود چنین بود و چنین نیز در خاطره ها خواهد ماند.

به گفته خودش ؛ «زندگی تمام می شود و می رود و انسان با خودش هیچ چیز را نمی برد ، فقط یاد و نام ماندگار در ذهن ها می ماند…»

در مدت 18 سالی که درگیر مبارزه با بیماری سرطان بود و در بستر بیماری، نشان داد که ضعف جسمانی نمی تواند ذهن و روح خلاق و صداقت کودکانه را از یک انسان بگیرد. سرمایه ارزنده او صداقت هنری بود که همچون الماسی تا پایان عمر گرانبها با خود حمل کرد و در برابر بیماری به زانو در نیامد. هیچگاه روحیه شاد و چهره خندان خود را از دست نداد و در مصاحبه های تصویری که برای مردم منتشر کرد، خاطرات خوشایند خود را که برای بچه های دهه 60 بسیار اهمیت داشت، خدشه دار نکرد و در بیماری هم توانست پایداری و صبر را به جوانها بیاموزد. آری ؛ او همان حسین محب اهری سالهای محله برو بیا و آقا معلم و پدر پادشا بود. یادش گرامی و نامش ماندگار خواهد بود.

منبع: نمایه بانک