استان گلستان به دلیل همجواری با سواحل دریای خزر، عبور بیش از دو هزار و ۷۰۰ کیلومتر مسیر رودخانه، بهره مندی از شبه جزیره میانکاله و زمین های آبی مجهز به چاه آب ظرفیتی بکر برای رونق و توسعه پرورش گاومیش به شمار می رود.
به گفته کارشناسان حوزه دامپروری گلستان، پرورش گاومیش در این استان با وجود دارا بودن ظرفیت های بکر نیازمند حمایت بیشتر و همه جانبه از این حرفه در راستای رونق صنعتی آن و ایجاد فرصت های شغلی جدید در منطقه است.
استقبال از پرورش گاو میش در گلستان به خاطر وجود رودخانه و آب بندان از سالیان دور رونق داشته است و در سالهای اخیر هم مسوولان جهادکشاورزی استان برنامه های ویژه برای افزایش جمعیت این حیوان مولد تدارک دیده اند که برخی از آنها به اجرا درآمد.
براساس آمار سازمان جهادکشاورزی گلستان، بیشترین جمعیت گاومیش استان در شهرستان بندرگز به خاطر همجواری با سواحل دریای خزر و دسترسی به شبه جزیره میانکاله وجود دارد.
در عین حال پرورش گاومیش در استان گلستان بیشتر به روش سنتی و خرده مالکی بوده و نگهداری بیشتر این گله ها به طور متوسط پنج راس حیوان و تعداد کمی از گله ها بین ۲۰ تا ۵۰ راس بوده و برخی از گله های پرورشی هم تا ۳۰۰ راس می رسند.
گاومیش‌های ایران به دلیل سازگاری با محیط، مقاومت در برابر بیماری‌ها، پایین بودن هزینه نگهداری و استفاده مؤثر از ضایعات کشاورزی و مواد خَشَبِی کم ارزش (علوفه چوبی) یکی از ذخایر ژنتیکی با ارزش محسوب می‌شود و حفظ این ذخیره ژنتیکی ضروری است.
همچنین این حیوان نقش اساسی در اشتغال اقشار کم درآمد روستایی و تأمین بخشی از نیاز غذایی کشور به شیر و گوشت را دارد.
طول عمر گاومیش نزدیک به سی سال است که ۲۵ سال آن قادر به زایش هستند.
فرآورده های گاومیش شامل شیر، گوشت، پوست (دستکش، زین اسب و چرم ضد آب)، شاخ ( تولید دسته چاقو، چتر، عصا و ختی آلات موسیقی) کود گاومیش ( برای استفاده در زمین های زراعی و پرورش قارچ) و از نیروی زیاد این حیوان برای شخم زدن استفاده می شود که به صرفه تر از استفاده از تراکتور برای روستائیان بویژه در مناطق کوهستانی است.
