بی برنامگی مطلق دولت

نعمت احمدی*– البته عملکرد دولت هم در این دو هفته تعطیلات موفق نبوده است. ابتدا صحبت از رفت و آمد هشت و نیم میلیون مسافر شد. تعدادی از این مسافران که جابه‌جا شدند ناقل بودند و برخی نیز در این رفت و آمدها بیمار شدند. بعدا دولت به فکر چاره افتاد و به شدت در روزهای آخر تعطیلات سخت گیری‌های مقطعی شد؛ ماشین‌ها را به شهر خود برگرداندند و جرایم ۵۰۰ هزار تومانی اعمال کردند و در نهایت طنزی را در بین مردم به وجود آوردند که دولت بودجه‌اش کم شده و جرایم گذاشته! متاسفانه یک نهاد تصمیم‌گیر در درون مجموعه نیست. اگر آقای نمکی را که دلسوزانه همه موضوعات را مطرح می‌کند استثنا کنیم بقیه درست عمل نمی‌کنند. نخست رییس‌جمهور است که در سیاست‌هایش ثبات ندارد.

یک مرتبه می‌گوید از شنبه روال کشور عادی می‌شود، روز دیگر می‌گوید ما ۲۰ هزار تخت اضافی داریم و یک نوعی تشویق می‌کند که اگر مردم مریض شدند مشکلی نیست. همه امکانات ما برقرار است. یک روز هم وزارت صمت دستور می‌دهد شرکت‌ها باز شود و از سویی دستور می‌دهند ادارات با یک سوم نیرو باز باشند. باید تاکید کرد که کشور ما در کره زمین تنها نیست. همه کشورها گرفتار شدند.

چندین کشور در مرحله خطرناک قرار گرفتند اما تنها کشوری که در بی‌برنامگی مطلق به سر می‌برد ایران است.صحبت‌های معاون وزیر صمت را اگر گوش داده باشیم می‌بینیم که می‌گوید مردم به سر کار خود بروند. از آن طرف صحبت‌های یک دکتر بیمارستان را اگر بشنویم اذعان می دارد که داروهای ما را بردند. از آن طرف می‌گویند با یک سوم نیرو کار کنید! اینها برنامه نیست. اگر این ویروس در مملکت فراگیر است خب بنشینید برنامه مدونی بریزید و دستور‌العملی صادر کنید.با این اوصاف دولت در یک بلاتکلیفی و سرگردانی مطلق گرفتار آمده است. می‌خواهد هم تعطیلی باشد که وضعیت را کنترل کند هم تعطیلی نباشد که تعهد و مسوولیتی در قبال خیل اندوهی از مردم که بیکار شدند نداشته باشد. این یک معادله ساده است. وقتی می‌گویند ادارات، کارخانجات و شرکت‌ها با تعداد کم و به صورت دورکاری باز باشند یعنی اینکه چرخ افتصادی مملکت باید بچرخد. ممکن است ذهنیتی داشته باشید مثل رییس‌جمهور و بگویید که برخی می‌خواهند کشور مارا زمین بزنندو دشمن باعث شده به این وضع گرفتار شویم اما این نگاه علمی و درست نیست.
ادامه در صفحه ۲ بخش دیگر واقعیت تلخ ویروس کروناست؛ ویروسی که دنیا را به زانو درآورده و اقتصاد جهانی را زمینگیر کرده و کشورها را به واکنش واداشته بنابراین باید از این وضعیت رد شویم. متاسفانه مردم دیگر به مسوولان اعتمادی ندارند. از این بابت که خیلی از مسوولان می‌گویند به این ویروس آلوده شدند؛ از معاون رییس‌جمهور گرفته تا رییس مجلس و تعدادی از وزرا. همه هم خوب شدند و الهی شکر اما از آن طرف آمار تلفات مردمی جالب نیست.
واقعیت آن است که دولت کارنامه درستی دراین مساله ندارد. باید بنشینند تعیین تکلیف کنند.

دولت‌های بزرگ و پیشرفته امکانات مقابله با کرونا را دارند و به سرعت غربالگری می‌کنند و آزمایش‌ها را انجام می‌دهند چرا که کیت‌های زیاد دارند و نهایتا طبق آمار افراد آلوده را استخراج و آنها را جداسازی می‌کنند اما در ایران بسیاری از کمپ‌های ترک اعتیاد و جاهایی که این افراد را نگهداری می‌کردند بسته شده است و اینها اکنون به خیابان‌ها و سطح شهر آمدند. از طرفی تصمیم‌گیری در مورد زندان‌ها هم به یک معضل تبدیل شده است. اخبار ناراحت‌کننده‌ای از داخل زندان‌ها به گوش می‌رسد. ما مواجه شدیم با یک مجموعه‌ای که می‌گویند با تعداد زندانی که بیرون آمدند امکان برقراری نظم عمومی وجود ندارد.

از آن طرف اخبار متواتری از شهرستان‌های مختلف در زندان‌ها به گوش می‌رسد که ناآرامی‌ها زیاد است. این ناآرامی‌ها اگر تبدیل به تضاد و شورش شود چه کسی می‌خواهد پاسخ دهد؟
شاهدیم که بی‌برنامگی از روز اول کاری یعنی دیروز شروع شد. تقریبا تمام شرکت‌ها و ادارات دایر بودند. این نوع برخورد با اشتغال و کار معنایش این است که ما نمی‌توانیم به سادگی این ویروس را کنترل کنیم اما اگر برنامه‌ای داشته باشیم وضع متفاوت می‌شود. به قول آقای روحانی برنامه چین و روسیه و آمریکا وجود دارد. یکی از همین برنامه‌ها را که مطابق با وضعیت کشور است در پیش بگیرند و دستگاه‌ها را به انجام وظیفه مکلف کنند. مهم‌تر از همه نهاد تصمیم گیر باید یک مجموعه باشد. رییس‌جمهور یک دستورالعملی صادر می‌کند، وزارتخانه های صمت و بهداشت و ستاد مقابله با کرونا هر کدام یک دستورالعمل صادر می‌کنند. این تشتت در مراجع تصمیم‌گیر راه به جایی نمی‌برد. فعلا که نه رعایت اجتماعات و فاصله در کشور می‌شود، نه اینکه تعطیلی مطلق وجود دارد. مضاف بر اینها اعتماد عمومی به شدت پایین است. خیلی از مردم با دیده شک به آمار فوتی‌ها نگاه می‌کنند. طبق آمار پایان تعطیلات آمار مبتلایان به کرونا کمتر است اما با آغاز روز کاری درصد آمار بیشتر شده است. اگر این منحنی به سمت بالا حرکت کند ما هم متاسفانه به جمع کشورهای اسپانیا و ایتالیا می‌پیوندیم .
*حقوقدان