تازمانی که نگاه حاکم بر اینترنت بیشتر امنیتی و کنترلی باشد تا توسعه‌محور کیفیت شبکه تغییری نخواهد کرد.
به گزارش اقتصاد گستر شمال ،واقعیت تلخ این است که مساله اینترنت در ایران دیگر در سطح «سرعت پایین» یا «پوشش ناکافی» خلاصه نمی‌شود بلکه این مساله به بحرانی ساختاری در مدیریت، سیاستگذاری و اولویت‌گذاری حوزه ارتباطات تبدیل شده است. وعده پوشش ۱۵درصدی نسل‌پنجم حتی اگر به‌صورت محدود عملی شود نمی‌تواند نشانه پیشرفت باشد زیرا زیرساخت‌های فنی و مدیریتی کشور هنوز برای ورود واقعی به عصر ۵Gآماده نیست. مشکل از آنجا آغاز می‌شود که توسعه فناوری در ایران غالبا بدون نقشه‌راه و بدون توجه به الزامات واقعی انجام می‌شود.
مسوولان اغلب به‌جای اصلاح بنیان‌های شبکه به دنبال اعلام شاخص‌هایی هستند که در ظاهر «پیشرفت» به نظر برسند. نتیجه شکل‌گیری جزایر پراکنده‌ای از فناوری است که هیچ ارتباط موثری با نیاز جامعه ندارد. تجربه شبکه ۴G نیز گواه این رویکرد است؛ پوششی که روی کاغذ گسترده اعلام شد اما در عمل بسیاری از کاربران تنها نام آن را می‌شنوند و نه کیفیتش را تجربه می‌کنند. از منظر اقتصادی نیز این سیاست‌ها آسیب‌زا هستند.
اینترنت ناکارآمد مستقیما به کاهش بهره‌وری در کسب‌وکارهای آنلاین، افت کیفیت آموزش دیجیتال، محدود شدن تولید محتوا و خروج سرمایه انسانی از کشور منجر می‌شود. در چنین وضعیتی حتی اگر چند نقطه از پایتخت یا مراکز استان‌ها به‌صورت آزمایشی به ۵G متصل شوند تاثیر آن در مقیاس ملی تقریبا صفر است. پیشرفت واقعی در حوزه ارتباطات نیازمند شفافیت، رقابت و اعتماد است؛ سه مولفه‌ای که در سال‌های اخیر به حاشیه رفته‌اند.
اگر دولت و نهادهای تنظیم‌گر به جای کنترل به سمت تسهیل حرکت کرده و اپراتورها به‌جای عددسازی بر کیفیت خدمات تمرکز کنند آنگاه می‌توان از تحول سخن گفت. تا زمانی که سیاستگذاری اینترنت در کشور به‌جای رویکرد توسعه‌محور در مدار مدیریت محدودیت و انحصار باقی بماند وعده‌هایی از جنس «پوشش ۱۵درصدی نسل‌پنجم» تنها برای تزئین گزارش‌های رسمی کاربرد خواهد داشت نه برای بهبود واقعی زندگی دیجیتال مردم.
