رخوت، اقتصاد و صنعت را فراگرفته است. غول‌های بزرگ صنعتی و شرکت‌های مختلف اروپایی و حتی آسیایی از همان اردیبهشت‌ماه که آمریکا به طور رسمی اعلام کرد از توافق برجام خارج می‌شود، یکی پس از دیگری ایران را ترک کردند.
بررسی پیوست بودجه نشان می‌دهد، ۹۴ بنگاه دولتی در پیوست سه لایحه بودجه۹۸ در لیست واگذاری یا شرکت‌های حاکمیتی قرار ندارند و بلاتکلیف هستند.
نه فقط حسن روحانی که برخی مقامات قضایی مانند دادستان کل کشور و دادستان تهران نیز از هدررفت ارز در جریان واردات صوری یا واردات کالاهای غیرضروری یا جعلی انتقاد کرده‌اند.
دولت با بحران مدیریتی از درون مواجه شده است. این مساله نه تنها در سطح وزرا وجود دارد، بلکه به مدیران میانی دولت نیز سرایت کرده است.
چنانچه شکل و شیوه کنونی بودجه ریزی را خطرناک ترین بیماری مزمن اقتصاد ایران بنامیم، به بیراهه نرفته ایم.
حسن روحانی هفته گذشته در حین ارائه لایحه بودجه سال ۹۸ در مجلس شورای اسلامی گفت: «چرا یک مرتبه در ماه‌های اولیه سال ۹۷ کشور و اقتصاد ما با التهاب مواجه شد؟ دلیلش این بود که تحریم‌ها توانست بر بازار ارز عملاً و رواناً تأثیر بگذارد.
از زمستان سال 96 نوسان بازار ارز شروع شد و تا نیمه دوم سال جاری ادامه یافت و نرخ دلار از مرز 18هزار تومان هم عبور کرد. این در حالی است که پیش از این هم اقتصاد ایران چنین نوساناتی را تجربه کرده بود.
قیمت ارز طی دو روز ابتدایی هفته تحت‌تأثیر ریزش شدید هفته قبل روزهای آرامی را پشت سر گذاشت. گرچه پیش‌بینی می‌شود که این آرامش قبل از طوفان است و موج بعدی ریزش قیمت ارز در راه است.
حال بد اقتصاد کشور در این روزهای پرتنش بر کسی پوشیده نیست. نوسانات ارزی، تحریم و محدودیت به شدت افراد جامعه، مخصوصا قشر آسیب‌پذیر را تحت تاثیر قرار داده و ادامه زندگی را دشوارتر از هر زمان دیگری کرده است.
۳۳ هزار میلیارد تومان پول پرقدرت از محلی نامعلوم برای طلبکاران موسسات مالی غیرمجاز خرج شده است که اگر ضرب در ضریب فزاینده پولی ۷ تا ۷,۵ شود، ۲۵۰ هزار میلیارد تومان نقدینگی ایجاد خواهد کرد.
