طی دو سال اخیر، صنعت نفت ایران میزبان توتال، شل، شلمبرژه، انی، اینپکس، گازپروم نفت، لوک اویل، روس نفت، تات نفت، زاروبژ نفت، ساینوپک، CNPC، کوگس، ONGC، DNO، زیمنس، وینترسهل، پرتامینا، شرکت ملی نفت فیلیپین، پتروناس، OMV، مرسک و… بود که نماینده کشورهای فرانسه، انگلیس، ایتالیا، ژاپن، روسیه، چین، کره جنوبی، هند، اتریش، آلمان، اندونزی، مالزی، دانمارک و… بودند و با وجود هجمهای که در داخل کشور با آن مواجه بود، با توتال که یک شرکت غربی بود نیز قرارداد امضا کرد.
آژانس بینالمللی انرژی اتمی در تازهترین گزارش خود برای چهاردهمین بار متوالی پایبندی جمهوری اسلامی ایران به توافق هستهای موسوم به برجام را تأیید کرد.
دولتهای اروپایی پنجشنبه گذشته بالاخره پس از چند ماه تعلل و خلف وعده، ثبت ذیحسابی تجارت با ایران را اعلام کردند.
لغو تحریمها هدف اصلی مذاکرات بوده است و آقای روحانی با همین باور در روز ۲۳ تیرماه ۱۳۹۴ که خبر نهایی شدن
رئیسجمهور در جریان سفر به استان سمنان طی سخنرانیهای مختلف بدون اینکه به نقش دولت در نابسامانی اقتصادی و مشکلات معیشتی اقشار مختلف جامعه اشاره کرده و از قصور و تقصیر خود و مجموعه دولت در این میان عذرخواهی کند مردم، کارشناسان اقتصادی و دانشگاه را مقصر این وضعیت اعلام کرد!
در شرایطی که فرانسه و آلمان ممکن است به صورت مشترک مسئولیت سازوکاری که قرار است مبادلات مالی با ایران را تسهیل کند به عهده بگیرند، اما شمار اندکی معتقدند که این ساز و کار فروش نفت ایران را پوشش خواهد داد.
ا
وضعیت زیر را تصور کنید:«آمریکا و اروپا پس از توافق هستهای، تحریمها را صرفا روی کاغذ لغو یا تعلیق میکنند، هیئتهای تجاری اروپایی-به قول روزنامههای زنجیرهای- یک به یک وارد تهران میشوند
بعد از خروج آمریکا از توافق هستهای، اتحادیه اروپا با حمایت پنج کشور امضاکننده برجام و ایران در نیویورک تصمیم قاطعی مبنی بر ایجاد یک ساختار مالی برای دور زدن تحریمهای آمریکا علیه ایران گرفت .