برخی کارشناسان معتقدند شهرستان کم برخوردار گمیشان در استان گلستان تنها با استفاده از ظرفیت گردشگری ساحلی می‌تواند به رهایی از شرایط کنونی و شتاب بخشی در توسعه امیدوار باشد.
به گزارش خبرنگار ایرنا؛ گمیشان اگرچه سابقه طولانی و چند هزار ساله در تاریخ بشری دارد با این وجود کمتر شناخته شده است هرچند حادثه قهری سیل پارسال باعث معروفیت نسبی آن در سطح ایران و حتی جهان شد.
شهر کوچک و ترکمن نشین گمیشان در حاشیه خزر با ذخایر خاویار دریایی و خانه‌های چوبی عهد قاجار از معماری خاص روسی برخوردار است و در لفظ اهالی منطقه “کوموش دپه” و “گمیش دپه” هم گفته می شود.
گمیش دپه یا تپه در لغت به معنای “تپه نقره‌ای” است که علت این نامگذاری را پیدا شدن اشیای قدیمی از جمله ظروف و مسکوکات نقره‌ای در حاشیه این شهر و تپه های آن می دانند که این کشفیات از جهات دیگر بر باستانی بودن و قدمت بالای این خطه ساحلی دریای خزر هم دلالت دارد.
در روایت و استدلال دیگر به دلیل نمک‌زار بودن تپه های این شهر در دوران نزدیکی به آب دریا، بازتاب نور آفتاب و ماه به صورت نقره‌ای از دور قابل مشاهده بود و در توالی تاریخ به این نام مشهور شد.
کوموش یا گمیش در زبان ترکمنی به معنی نقره است.
گمیشان که از شمال به کشور ترکمنستان، از جنوب به بندرترکمن، از شرق به آق قلا و از غرب به دریای خزر محدود می‌شود به عنوان یکی از قدیمی‌ترین شهرهای ترکمن‌نشین شمال ایران، در دوران شکوفایی بنادر گز و ترکمن به دلیل برخورداری تولیدات کشاورزی فراوان، تامین‌کننده بخشی از نیازهای قاره اروپا بود و در تاریخ معاصر ایران برای مردم ایران و شوروی نامی شناخته شده است.
در گذشته بیشتر ساکنان گمیشان ملاح و صاحب قایق‌های بزرگ بودند و حمل بار بین بنادر ایران و روسیه قبل از تشکیل اتحاد جماهیر شوروی بوسیله آنان انجام می گرفت که با از بین رفتن قایقرانی و دریانوردی در گمیشان به دلایل مختلف از جمله پسروی آب خزر، امروز ساکنان این شهر به طور عمده از طریق کشاورزی، دامداری و صیادی تامین معاش می‌کنند.
باوجود اینکه گمیشان مزیت های نسبی یاد شده را دارد اما از جمله کم برخوردارترین شهرستانهای ایران است و به همین سبب دولت این منطقه را در کنار ۳۰ شهرستان دیگر به عنوان پایلوت اجرای طرحهای اقتصاد مقاومتی قرار داده است.
