" دیگر مجال کو که دلی خوش کنی به عشق؟ این جا نشسته اند به راهت تفنگ ها/ حس می کنم که موج، بغل کرده مرگ را / وقتی رسیده اند به ساحل ، نهنگ ها/ یک روز اوج قله و یک روز قعر چاه / شد قصه مان حکایت ، الاکلنگ ها! "
“ازدحام بی کسی” مجموعه اشعار وحیده تقی پور شامل ۴۴ غزل و غزل مثنوی در ۱۱۰ صفحه توسط نشر شانی وارد بازار کتاب شد.
وحیده تقی پور شاهشکوهی متولد ششم آذر ١٣۵٨ و دارای مدرک کارشناسی روانشناسی عمومی است. او معلم و دبیر انجمن شعر و ادب شیدا بندرانزلی است.
این بانوی شاعر می گوید:با پدری استاد در حیطه ادبیات وشعر پا به دنیای هنر وشاعری گذاشتم واز کودکی با ادبیات شاعرانه آشنا شدم .
خالق کتاب ” شعر تنها سلاح شاعرهاست ” افزود: من به قالب خاصی در شعر معتقد نیستم ومعتقدم شعر و احساس شاعرانه خودش قالب خود را برای بیان پیدا میکند .از این رو در اکثر قالبهای شعری ازغزل گرفته تا مثنوی، چهارپاره ،رباعی و سپید، شعر سروده ام .
وی بیان کرد: مجموعه غزل “ازدحام بی کسی ” اشعار سه چهار سال اخیر زندگی من است . مضمون شعرها اجتماعی ، حقوق زنان ، عاشقانه ها ، شعرهای آیینی و غزل مثنوی برای ایران است.
این کتاب تلخ و شیرین ها و فراز و فرودها و اشکها و لبخندهای من است . روح ناآرام من و شهودی که در من ایجاد شده در این شعرها بازتاب دارد.
تقی پور که اسفند سال ۹۸ همسرش را در اثر بیماری کرونا از دست داد اظهار داشت: شاعران برخی اوقات چیزهایی را به زبان می آورند که زمان که پیش می رود تعبیر اشعارشان به ظهور می رسد شاعر از پیرامون خود و دنیای اطرافش متاثر می شود . این کتاب انگار تعبیر دردهای من است . قلم از من در نگاشتن فرمان نمی گرفت .
این بانوی ادیب که اندیشه ها و احساس و اشکها و لبخندهایش را در قالب اشعار بیان می کند با این “حجم درد و ازدحام بی کسی” ایام پاندمی کرونا و قرنطینه برای همه آنان که در این روزها همسر یا عزیزی را از دست داده اند آرامش آرزو کرد.
” رفتی و باز، رد پایت ماند/ بر صدف ها و گوش ماهی ها/ خاطرات دو چشم خواب آلود/ روز و شب نقل محفلم بودند/ خسته در زیر پام کف کردند/ موجها بی قرار و سرگردان/ روبه رو چند مرد ماهیگیر/ همسفرهای ساحلم بودند . “
