سرانجام پس از گذشت بیش از ۴۰ روز از شیوع ویروس کرونا آرام‌آرام موج نگرانی‌ها از پیامدهای اقتصادی آن هر روز افزایش می‌یابد.
ولی‌اله آقایارزاده*افزایش مبتلایان به ویروس کرونا و آثار مخربی که بر اقتصاد کشور می‌گذارد از جنبه‌های متفاوتی قابلیت نگرش دارد. از آنجا که این ویروس قابلیت پخش و انتشار سراسری دارد و توان درگیر کردن تمام فعالیت‌های اقتصادی کشور را در بخش‌های مختلف که با مردم در ارتباط است و توان تحت‌تاثیر قرار دادن و لطمه زدن به بنگاه‌های کوچک را دارد از این حیث بسیار حائز اهمیت است؛ کسب‌و‌کارهایی مانند گردشگری، رستوران‌ها، کافی‌شاپ‌ها، باشگاه‌های ورزشی، مراکز خرید، سینماها، هتل‌ها، مراکز فرهنگی، حمل‌ونقل و از همه مهم‌تر تولید‌کنندگان کوچک که بخش عظیمی از اشتغال کشور را تشکیل می‌دهد. بنگاه‌های کوچکی که بر اثر عدم فروش محصولات‌شان بر اثر شیوع ویروس کرونا تقریبا به تعطیلی کامل رسیده‌اند و مساله مهم نیز همین است. بخش برنامه و بودجه دولت در تمامیت نگرش خود بخش زیادی از نگاه خود را معطوف به اشتغال‌هایی که در دید عموم مردم است، قرار داده است و بنگاه‌های کوچک که به صورت تولید‌کنندگان مواد اولیه برای شرکت‌ها و یا بنگاه‌های بزرگ‌تر هستند دیده نشده و یا بسیار کمتر دیده شده است. به عنوان مثال می‌توان از تولید‌کنندگان مواد اولیه پوشاک نام برد که برای تولید یک دست لباس نیاز به تولید بیش از ۱۰ تکه دارند که هر یک از این تکه‌ها در یک کارگاه کوچک تولید می‌شود که اکنون این کارگاه‌ها یا بنگاه‌های کوچک تعطیل شده‌اند که بسیاری از کارگران آنها نه بیمه داشته‌اند که اکنون بتوانند از بیمه بیکاری استفاده کنند و نه کارفرمایان توانمند از نظر مالی داشته‌اند که توان پرداخت چندین ماه حقوق دوران بیکاری را داشته باشند و امروز این بخش کارگری با چالش بزرگی به نام بیکاری و عدم تامین هزینه‌های روزمره زندگی روبه‌رو هستند. از دیگر عوارض این ویروس بسته شدن مرز کشورها به روی یکدیگر است که خود این موضوع بر واردات مواد اولیه و صادرات محصولات تولیدی تاثیرگذار است که این مساله باعث عدم توان فعالیت شرکت‌های بزرگ مانند لوازم‌خانگی، بخش صنعت و… است که مجبور به تعدیل نیرو می‌شود و شاید در ماه‌های ابتدایی شیوع این بیماری این موضوع اتفاق نیفتد اما به مرور زمان این موضوع به دلیل عدم توانایی مالی …
شرکت‌های تولیدی غیر مواد غذایی و یا شوینده اتفاق می‌افتد که دلیل آن نیز بر همگان واضح و مبرهن است و حال سوال این است که در آن شرایط دولت چگونه باید عمل و از چه راه‌هایی استفاده کند تا این گونه شرکت‌ها از تعدیل کارگران و کارمندان خود جلوگیری کنند و حال تاثیر بیکاری این بخش از نیروی کار را شما باید بر سازمان تامین اجتماعی ببینید که در شرایط کنونی که خود آن سازمان با مشکلات عدیده تامین هزینه‌های خود درگیر است باید به فکر تامین هزینه بیمه بیکاری این بخش از نیروهای بیکار شده نیز باشد که خود این مساله حائز اهمیت است. موضوع دیگر، بحث تجارت ایران با کشور چین است که صادرات ۲۰ درصدی مواد خام، مواد معدنی و مواد پتروشیمی به این کشور دارد که در اثر شیوع این ویروس چه ضربه‌ای به این بخش از اقتصاد کشور و چه آثار مخربی بر بخش صادرات ما وارد می‌شود.
بدون تردید شیوع این ویروس آثار بسیار مخربی بر اقتصاد تحت تحریم‌های ظالمانه کشور ما از طرف آمریکا و بدعهدی‌های کشورهای اروپایی خواهد داشت و انتظار می‌رود مسوولان ارشد کشور در وزارتخانه‌های متبوع‌شان (وزارت اقتصاد و وزارت صمت) تمام تلاش‌شان را برای جلوگیری از لطمه به بخش عظیم جامعه که همان قشر کارگری است معطوف کنند و به بیانات مقام معظم رهبری که فصل والخطاب سال ۱۳۹۹ (جهش تولید) است همت گمارند و در این بخش یعنی حمایت از بنگاه‌های کوچک عزمی جدی و راسخ داشته باشند.
* عضو انجمن حسابداری ایران و کارشناس اقتصادی
