جلال حسینی با انتشار نامه ای رسما از فوتبال ملی خداحافظی کرد. متن زیر به عنوان جوابیه ای بر نامه او نوشته است.
سرویس ورزشی اقتصاد شمال:جلال حسینی با انتشار نامه ای رسما از فوتبال ملی خداحافظی کرد. متن زیر به عنوان جوابیه ای بر نامه او نوشته است.
جلال فوتبال ایران؛ سلام.
خاطرات فوتبال ملی ما با تو از شروع جام ملت های آسیا ۲۰۰۷ آغاز می شود. در روز های پوست اندازی تیم ملی. روزهایی که احتمالا کسی زوج دفاعی تیم ملی را قبل از یحیی گل محمدی و رحمان رضایی به یاد نمی آورد. حال یحیی با پیراهن مقدس تیم ملی خداحافظی کرده بود و تو در آغاز راه پرماجرایت بودی.
جایی که پیراهن شماره ۴ یحیی به تو ارث رسید و ترس ما از دیوار دفاعی مان بدون آجرهای مستحکم همیشگی. اما خیلی زود دلمان به بودن تکیه گاهی امن برای دفاع از دروازه مان خوش شد. خیلی زود. از همان بازی با ازبکستان که در نقش فرشته نجات ظاهر شدی.
روزها گذشت و تو برایمان همواره نقطه امنی در پشت همه سربازانمان بودی و در تک تک خاطرات ملی مان تصویری از تو نقش بست. شاید اگر کمی دست تقدیر یارت بود نامت در سیاهه گل زنان ایران در جام جهانی هم نوشته می شد. اما حیف…
حالا تو در پایان سفرت با پیراهن سفید و پاک تیم ملی هستی و ما چشممان خیره به معبد سبزی می ماند که دیگر حضور شوالیه مدافع حریم دروازه مان ورای هجوم هر رقیبی دلمان را قرص نمی کند. اما به نظر ناسپاسی بود اگر در روزگاری که خوشایند جلد هیچ مجله زردی نبودی، با یک خداحافظی چنین غریبانه، یک نامه در جواب به نامه خداحافظی ات نمی نوشتیم.
احتمالا همین روز ها برایت یک بازی خداحافظی تدارک می بینند تا با تو عکس یادگاری بگیرند و سال ها آن را به کارنامه کم وزنشان بچسبانند. اما تو متعلق به مایی و جایگاهت در قلب ما جاودانه خواهد بود.
بدرود جلال با تعصب فوتبال ایران؛ خدا تی همراه آبای!
پی نوشت: آبای لفظی محلی به گویش انزلیچی هاست به معنی رفیق و برادر.
منبع:نود
