سیل پرده فقر را از چهره شهر کنار زده است، جایی که حالا نیکوکاران و داوطلبان گمنام در حال کمک به مردم آن هستند.
سرویس سردبیری اقتصاد شمال ،شهرستان گمیشان به مرکزیت گمیش تپه اساسا شهری است ترکمن نشین در حاشیه دریای خزر و در فاصله ای حدودا ۵۰ کیلومتری از گرگان مرکز استان گلستان که در جریان سیل اخیر مردمانش تلاش زیادی کردند با کمک نیروهای امدادی، با ایجاد سیل بندها، جلو ورود آب به شهرشان را بگیرند اما سرانجام پس از روزها مقاومت، سیل وارد محلاتی از شهر شد و به خانه های مردم زد.
اتفاقا سیل هم محله هایی را انتخاب کرد که عمدتا قشر ضعیف این شهر در آن ساکن هستند؛ محله هایی در شمال شرق شهر گمیش تپه که میزبان یک کانال بزرگ آب به سمت تالاب است.
هنگامی که وارد گمیشان شدیم، ابتدا به فرمانداری رفتیم تا فرماندار شهر را که طی این روزها مانند سایر مسوولان استان بطور تمام وقت درگیر سیل بوده ملاقات کنیم اما متوجه شدیم که برای جلسه با چند مقام کشوری که این روزها بطور پیوسته برای بازدید از سیل و سیلزدگان به استان سفر می کنند، به گرگان رفته است.
سید علی رضا حسینی معاون فرماندار را اما یافتیم که در خصوص وضعیت شهر ابتدا گفت گمیشان اکنون به وضعیت عادی برگشته است و سپس ادامه داد: از هزار و ۸۴۴ واحد مسکونی متاثر از سیل در این شهر که مورد ارزیابی قرار گرفته ۳۹۹ واحد تخریبی است که باید از نو ساخته شود و ۴۴۵ واحد نیز تعمیری است و در بخش روستایی هم هزار و ۳۰۲ واحد مورد ارزیابی قرار گرفته که از این میان ۱۸۸ واحد تخریبی تشخیص داده شد و بقیه نیاز به تعمیر دارند.
وقتی صحبت به وضعیت سازه های شهری در گمیشان رسید، یاد راننده ای افتادم که ما را از بندر ترکمن به گمیشان آورده بود و می گفت، این شهر کلا محروم است و اساسا برخوردار ندارد.
حسینی هم گفت بیشتر خانه های گمیشان هنگام ساخت، ضوابط فنی را رعایت نکرده اند. با اینحال از یک مسوول دیگر محلی شنیدیم که می گفت بیش از ۹۰ درصد ساختمان های شهر سازه هایی نامطمئن دارند، برخی هاشان هم که خیلی قدیمی ساز هستند، بدون سیل هم خطرناک هستند!
به گفته مسوولان محلی، کشاورزی گمیشان هم خسارات زیادی از سیل دیده است، بطوریکه گفته می شود تا ۹۰ درصد زمین های زراعی شهرستان دچار آبگرفتگی شده و میزان تخریبی این اراضی نیز که عمدتا زیر کشت گندم و جو است، به ۷۰ درصد می رسد.
خسارات به بخش کشاورزی گمیشان کم نیست بطوری که برآوردهای بعمل آمده از خسارات ۳۹۰ میلیارد تومانی حکایت دارد.
در بخش دامپروری نیز اگرچه خسارات به میزان آق قلا نیست، اما کم هم نیست، چنانچه برآوردها نشان می دهد که حدود ۶۱ میلیارد تومان خسارات دامی به منطقه وارد شده است.
خسارات به بخش های طیور، جاده های بین مزارع و نیز شیلات و آبزیان هم کم نیست تا جایی که تنها در بخش طیور حدود ۱۰۰ هزار لاشه جمع آوری و دفن بهداشتی شده است.
اما وضعیت بهداشتی گمیشان به نظر بهتر از سایر نقاط سیلزده است، حسینی معاون فرماندار هم گفت؛ خوشبختانه بیماری های مسری در منطقه گزارش نشده و مسئولان بهداشتی منطقه بطور دائم در حال رصد وضعیت بهداشتی هستند و افرادی هم که تاکنون به مراکز بهداشتی و درمانی مراجعه کرده اند، مشکلاتشان عمدتا مربوط به بیماری های اسهال ، گال و شپش بوده که با قبل از سیل تفاوت چندانی نشان نمی دهد.
با این همه یکی از دغدغه های مسوولان و مردم منطقه مساله بهداشت محیط است که با گرم تر شدن هوا بیم آن می رود که بهداشت منطقه دستخوش مشکلاتی شود، بویژه حشرات موذی که این روزها در قالب ستون هایی انبوه بطور عمودی به سوی آسمان شکل گرفته اند.
مسوولان امدادی و محلی هم معتقدند؛ مهمترین اولویت های گمیشان بازسازی و تعمیر خانه های متاثر از سیل، تامین لوازم خانگی ، ساخت خانه های تخریبی و راه اندازی هرچه سریعتر مدارس و مراکز آموزشی است.
در این خصوص یکی از افرادی که داوطلبانه در حال خدمت رسانی است، می گفت: به وضعیت معیشت باید توجه جدی شود چرا که منطقه واقعا محروم است و سطح درآمدها پایین و به همین دلیل هم بهتر است نیکوکارانی که قصد کمک دارند، در بخش مسکن و بازسازی و نوسازی منازل وارد شوند که همزمان با رفع مشکل مسکن مردم، اشتغال زا هم هست.
در ادامه گشتی در شهر زدیم. به محلات شمال شرقی رفتیم ؛ جایی که برخی کوچه ها و خیابان هایش نامگذاری شده اند و تابلو دارند و برخی دیگر نه! و یا شاید بود و ما ندیدیم.
در همین محله درکوچه ای به نام عدالت واقع در خیابان نواب صفوی، به خانه ای سرزدیم که مردش بر اثر سانحه در تهران پایش از سه نقطه شکسته و در بستر است و زن با خیاطی خرج خانه را تامین می کند. زن، زیلوها و فرش اتاقی را که همسرش در آن خوابیده را کنار زد تا نشست کف خانه را ببینیم و نیز رد رطوبتی را که به دلیل حضور تقریبا ۱۵ – ۲۰ روزه آب بر دیوار اتاق ها نقش بسته ، نشان مان داد و همچنین آثار آبی که تا پای سکوی خانه بالا آمده بود.
زن می گوید، از طرف کمیته ارزیابی خسارات آمده اند و بازدید کرده اند و او و خانواده ۴ نفری شان همچنان منتظر.
مرد هم از فرصت استفاده کرد و گفت، برای کار به تهران رفته بود که با یک خودرو تصادم کرد و حالا ۳ ماهی است که بیکار است و بیمه هم می گوید هزینه های مختلف ناشی از این خسارت را آخر سر می دهد و این درحالیست که هنوز پای مرد به وزنه وصل است.
ماجرای مرد خانه هم شده قوز بالای قوز اما زن، در همین لحظات کوتاه از گرفتاری ها و استرس هایش هم گفت؛ از اینکه رسانه ها هر روز با خبرهای باران و احتمال سیل دوباره توی دلشان را خالی می کنند. همین چند روز پیش بود که اعلام شد باران هایی به میزان ۱۰۰ میلی متر خواهد بارید که نبارید. یا اینکه شب و روز در اضطراب و نگرانی است؛ نگرانی از اینکه سقف بریزد، کف خالی کند و یا دیوار پایین بیاید.
در ادامه، به کوچه و خیابان منتهی به کانال زه کشی که آب در آن همچنان بالاست و هنوز از منفذها به داخل کوچه ها سرریز می شود، رفتیم. عده ای از کارکنان آب و فاضلاب آنجا سرگرم تخلیه آب از طریق پمپ های در اختیارشان بودند، اینطور که مشخص بود، تا آب کانال ها که با کندی در حال حرکت به سمت دریاست، پایین نکشد، باز هم آب به داخل کوچه ها نفوذ می کند، هرچند دیگر از آن قدرت و فشار آب کاسته شده است.
گروهی از امدادگران هلال احمر هم با فهرستی از سوی کمیته ارزیاب ، چادرهای امدادی را میان خانه هایی که تشخیص داده شده بودند نیاز به چادر دارند، توزیع می کردند. اهالی محله هم با چای از آنها پذیرایی می کردند. امدادگرها خودشان داخل حیاط خانه چادرها را برپا کرده و موکت ها را برایشان پهن می کردند و پتوهای نو را تحویل می دادند. این بخشی ازمرحله موقت اسکان ایمن است که نهادهای متولی برای سیلزدگان تدارک دیده اند.
گروه های داوطلب و نیکوکار نیز در سطح شهر حضور دارند و حتی به گفته اهالی، کار مدیریت عبور از بحران سیل به خوبی در گمیشان پیش می رود.
غروب هنگامی که گمیشان را ترک کردیم هنوز راه زیادی نرفته بودیم که متوجه شدیم جاده بسته است و راننده گفت که این جاده به دلیل خرابی های ناشی از سیل و پل های موقت ایجاد شده ، زوج و فرد شده است، به این ترتیب که ساعت های زوج برای ورود به سمت گمیشان در نظر گرفته شده و ساعت های فرد برای خروج، اما تعیین یک ساعت توقف برای جاده ای که خیلی شلوغ نیست، موضوعی بود که مایه انتقاد مردم شده بود. بعضا صدها خودرو در طول جاده منتظر بودند و ازآن سو هر چند دقیقه یکی دو خودرو از مقابل می آمد. رانندگان این مسیر معتقد بودند که ۱۵ دقیقه هم کافی است.
ایرنا
