حقیقت این است که کرونا به مثابه آزمونی بزرگ فراروی مسئولان و دولتمردان کشور برای جبران کاستی‌ها و سوءمدیریت گذشته، دل بریدن از تروریست‌های فرودگاه بغداد است.
روزنامه جوان نوشت:در چهار دهه گذشته کشور ایران در قیاس با تمامی کشور‌های جهان، با بیشترین تهدید‌ها و آسیب‌ها (اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، علمی، فرهنگی و امنیتی) از ناحیه بلایای طبیعی (سیل، زلزله، خشکسالی) و غیرطبیعی (ترور، جاسوسی، انفجارات، کودتا، شرارت، برنامه‌ریزی برای فتنه‌گری و براندازی، جنگ تحمیلی، شبیخون فرهنگی، مزاحمت گروهک‌های معاند و برانداز، انواع تحریم‌ها و بمباران عملیات روانی و تخریبی) مواجه بوده است، اما بی‌شک هیچ‌کدام از آن‌ها و حتی به جرئت می‌توان گفت مجموع آن‌ها هم به اندازه ویروس کرونا در سطح جامعه و مسئولان این همه نگرانی ایجاد نکرده و موجب پریشانی خاطر مردم نشده است، از این جهت این ویروس را باید میدان آزمونی بس بزرگ برای سنجش توانایی ها، قدرت مدیریت، آرامش بخشی، اداره منطقی و پیش رونده کشور، قدرت تشخیص، تصمیم و اجرای تصمیمات مناسب دانست.
در پروژه‌های مهندسی، فعالیت‌ها و اقدامات را در قالب جدول زمانبندی اجرای پروژه موسوم به گانت چارت یا گان‌چارت انجام می‌دهند و یکی از محاسن این جدول علاوه بر مشخص کردن تمام اقدامات متصوره و تعیین زمانبندی و نقطه پایان پروژه، این است که بر اساس چشم‌انداز واقعی کلیه فعالیت‌ها و اقداماتی که امکان انجام هم‌زمان آن‌ها وجود دارد در عرض یکدیگر انجام می‌شود. همین شیوه در برخورد با بلایا، حوادث و رخداد‌های طبیعی و غیرطبیعی از جمله ویروس کرونا باید مورد توجه قرار گیرد. حقیقت غیرقابل چشم‌پوشی این است که در کشور در شکل مدیریت و برخورد با تهدید‌های کرونا، «هم در تشخیص»، «هم در اخذ تصمیم»، «هم در اجرا»، «هم در سرعت اجرا»، «هم در انجام عملیات روانی و پیوست‌های تبلیغاتی و آرامش بخشی به جامعه و مردم» و «هم در انجام فعالیت‌های هم‌عرض» همواره با تأخیر مواجه بوده ایم و هیچ‌گاه به شکل جهادی و انقلابی عمل نکرده ایم که تعطیلی موقت یک قوه بزرگ (قوه مقننه) از جمله همین تصمیمات نامناسب و تأخیر‌های ناروا است و صدالبته این نقد هرگز به منزله نادیده گرفتن تلاش خالصانه و تحسین برانگیز برخی دستگاه‌ها و چشم بستن بر ظرفیت‌های به کار گرفته شده توسط دستگاه‌های مسئول ازجمله وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و همچنین اقدامات انقلابی و جهادی نیرو‌های مسلح، بسیج و مردم نبوده و هر عقل سلیم و وجدان آگاه قدردان این زحمات خواهد بود، اما سطح توقع مردم و نظام انقلابی از مسئولان و دولتمردان قطعاً بسیار بالاتر از اقدامات انجام پذیرفته بوده و مردم از مسئول توقع بیشتر و متناسب با شرایط خاص داشته و دارند.
کارشناسان اقتصادی داخلی و بین المللی، قویاً معتقدند آثار منفی و زیان‌بار میان مدت و بلند مدت این ویروس از حوزه‌ی تهدید جان مردم فراتر رفته و به سایر حوزه‌ها تسری پیدا خواهد کرد و رفته رفته این ویروس از ریه‌های مردم راهی به سوی ریه‌های اقتصادی کشور پیدا کرده و اگر چه فعلاً قاتل جان مردم است، اما تردیدی نیست که در صورت فقدان مدیریت انقلابی و جهادی قاتل نان مردم هم خواهد شد و بر سفره‌ای که نان نباشد از ایمان هم خبری نخواهد بود، که در آن صورت تلفات نانی مردم به مراتب بیشتر از تلفات جانی مردم خواهد بود و همین امر دستاویزی محکم برای اعمال فشار بیشتر بر مردم ایران برای به تسلیم کشاندن نظام اسلامی در اختیار تروریست‌های فرودگاه بغداد قرار خواهد داد.
این نیز حقیقتی تلخ است که ویروس کرونا در بدترین زمان ممکن که کشور به دلیل «تشدید تحریم‌های پسابرجامی»، «بی تدبیری و سوءمدیریت دولتمردان در گره زدن امور کشور حتی آب خوردن مردم به توافق با شیاطین و سلطه گران غربی»، «بی برنامگی دولت در استفاده حداکثری و منطقی از ظرفیت‌های بی نظیر انسانی و منابع کشور»، «کم توجهی به اقتصاد مقاومتی»، «ترویج رفاه طلبی و اشرافیگری در بین مسئولان»، «رها کردن بخش پرفایده مسکن»، «توزیع ناعادلانه ثروت» و… در دو سال پیاپی با رشد منفی (رشد منفی ۵ درصدی در سال ۹۷ و رشد منفی ۷ درصدی در سال ۹۸) مواجه بوده فقر عمومی و جمعیت آسیب دیده و مستحق یارانه گسترش یافته و ضریب جینی کشور به ۴۰ درصد رسیده بود و در پایان زمستان که زمان وصول مطالبات دولت از میدان وسیع کسب و کار (اخذ مالیات‌ها) به کشور ایران وارد شد.
کرونا منحصر به یک یا چند کشور نبوده و تقریباً همه مرز‌های جغرافیایی در جهان را درنوردیده و کشوری را نمی‌توان یافت که از حملات و آسیب‌های کرونا در امان بوده باشد و، اما نکته درس‌آموز در همین فراگیری و جهانی شدن کرونا است. کرونا ثابت کرد که کشور‌های غربی که پیش از کرونا و طی چهار دهه گذشته کراراً تشت رسوایی، بدعهدی، خودبرتربینی و سلطه‌گری آنان از بام‌های مختلف از جمله برجام بر زمین افتاده بود اینک در مقام مدیریت کرونا، پروتکل اخلاقی داروینیسم اجتماعی ۱۹۱۵، درمان و جمع‌آوری کشته‌های کرونا، آرامش بخشی به مردم و تأمین حداقل‌های بهداشتی و درمانی نظیر ماسک، دستکش، مواد شوینده و ضدعفونی کننده وامانده‌اند مطلقاً ستون محکمی برای تکیه کردن و الگوی مناسبی برای حل مشکلات کشور (حتی اگر بدعهد و تروریست پرور نبوده و مقاصد و نیات شوم استعماری و استثمارگرانه نداشتند) نبوده و نخواهند بود.
حقیقت این است که کرونا به مثابه آزمونی بزرگ فراروی مسئولان و دولتمردان کشور برای جبران کاستی‌ها و سوءمدیریت گذشته، دل بریدن از تروریست‌های فرودگاه بغداد است. وقت آن است که دولتمردان فرصت همدلی به دست آمده در شرایط کنونی را مغتنم شمرده و بدانند تلاش برای پیوستن کشور به FATF نه تنها هیچ مشکلی از مشکلات کشور را حل نخواهد کرد بلکه به جرئت می‌توان گفت این اقدام غرب وحشی را به نتیجه گرفتن از تحریم‌ها امیدوارتر خواهد کرد.
همه مسئولان کشور در هر سه قوه باید بدانند که تنها راه برون رفت کشور از وضعیت کنونی و عبور از رکود تورمی و مثبت شدن شاخص‌های رفاه اجتماعی فقط و فقط تلاش مؤثر برای تحقق جهش تولید بوده و تحقق جهش اقتصادی بستگی تام و تمام به پرهیز از توهم حل مشکلات از طریق کمک‌های غرب و عزم ملی هر سه قوه برای اتخاذ تصمیمات انقلابی و اجرای آن‌ها و رفع کلیه موانع تولید و اصلاح و تغییر کلیه قوانین متناقض و ضد تولید است.
