آقای کدخدایی خودش هم می‌داند این شورای نگهبان به یک خانم اجازه کاندیدایی ریاست جمهوری نمی‌دهد، خدا رحمت کند خانم اعظم طالقانی را، همه دوره‌ها کاندیدا می‌شد و تحصن هم می‌کرد و یک‌بار تأیید نشد.
انتخابات مجلس شورای اسلامی در اسفند ماه سال گذشته با مشارکت پایین مردم بخصوص در شهرهای بزرگ همراه بود؛ وضعیتی که از منظر ملی خوشایند نیست و هشداری بود برای کسانی که منافع جناحی را بر منافع ملی و کلیت نظام ترجیح می‌دهند. آمار رسمی اعلام شده نشان می‌دهد که میزان مشارکت واجدین شرایط در انتخابات مجلس شورای اسلامی ۴۲درصد است. کمترین مشارکت در استان تهران رخ داد که ۲۶ درصد بود و بعد از آن استان‌هایی مانند البرز با ۲۸ درصد، کردستان با ۳۱ و اصفهان با ۳۶ درصد قرار دارند.
به گزارش «مردم سالاری آنلاین» برگزاری مرحله دوم انتخابات در شهریور ماه گذشته، آماری به مراتب کمتر از این داشت. به این ترتیب حتی اصولگرایانی که به فتح مجلس دل خوش کرده بودند، به این نتیجه رسیدند که با چنین وضعیتی و در پناه حذف کاندیداهای اصلاح طلب، اگرچه ممکن است قوه مجریه را هم به دست آوردند اما باید برای مشارکت پایین مردم فکری کنند و به نوعی رای دهندگان را به حضور در پای صندوق‌های رای ترغیب کنند.
حضور «کاندیدای زن» در انتخابات ریاست جمهوری، راهبردی است که به نظر می‌رسد برای این دوره انتخابات ریاست جمهوری در نظر گرفته شده است. در حالی که در دوره‌های قبل زنانی همچون «اعظم طالقانی» با ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری تصریح می‌کردند که می‌خواهند تکلیف واژه «رجل سیاسی» را مشخص کنند و شورای نگهبان را به تفسیر این واژه که در قانون اساسی به عنوان شرط ریاست جمهوری گذاشته شده، مجبور کنند اما در عمل این اتفاق نیفتاد و شورای نگهبان پیش از آنکه به تفسیر این واژه برسد، صلاحیت کاندیداهای زن را به علل دیگر رد می‌کرد؛ اما این بار عباسعلی کدخدایی سخنگوی این شورا که یکی از افراد نزدیک به احمد جنتی است، خود شروع کننده داستان حضور زنان به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری بود و اواخر شهریورماه در پاسخ به سوالی درباره امکان ریاست جمهوری خانم‌ها در انتخابات ریاست جمهوری، گفت: شاید در دوره‌ای ریاست جمهوری خانم‌ها هم اتفاق بیفتد؛ کما اینکه در هیچ دوره‌ای وزیر زن نداشتیم، اما در دولت آقای احمدی‌نژاد یک وزیر زن هم منصوب شد. بنابراین، منع قانونی وجود ندارد و شاید در دوره‌های آتی رئیس جمهور زن هم داشته باشیم.
این سخن کدخدایی چندان از سوی اصلاح‌طلبان مورد استقبال قرار نگرفت. مثلا محمدعلی ابطحی در توئیتی نوشت: « آقای کدخدایی خودش هم می‌داند این شورای نگهبان به یک خانم اجازه کاندیدایی ریاست جمهوری نمی‌دهد، خدا رحمت کند خانم اعظم طالقانی را، همه دوره‌ها کاندیدا می‌شد و تحصن هم می‌کرد و یک‌بار تأیید نشد.» زهرا شجاعی، فعال سیاسی اصلاح طلب نیز با محمدرضا ابطحی هم عقیده است می‌گوید: «امیدوارم انگیزه آقای کدخدایی از بیان این سخن جذب مشارکت و حضور مردم در انتخابات نباشد و ریشه فکری و واقعی داشته باشد. لازمه آن هم این است که قبل از انتخابات تفسیر شورای نگهبان از رجل سیاسی مشخص شود تا خانم‌ها مطمئن شوند که این فقط یک بازی نبوده و سوءاستفاده ابزاری از آنان نمی‌شود.»
پروانه سلحشوری نیز در واکنش به این خبر گفت:« بنابرحرف آقای کدخدایی، این تفسیر شورای نگهبان که هم زنان و هم مردان می‌توانند رئیس جمهور شوند؛ باید در قانون اساسی آورده شود.اگر این سخن فقط صحبت سخنگو باشد، سخنگوی شورای نگهبان می‌تواند تغییر کند و نفر بعدی این دیدگاه را نداشته باشد.»
اما به نظر می‌رسد در اردوگاه اصولگرایان و بخصوص در طیفی که حامی قالیباف است، این موضوع با استقبال روبرو شده و آنها تلاش دارند که با معرفی یک کاندیدای زن که بتواند از فیلتر شورای نگهبان عبور کند، مردم را به شرکت در انتخابات ترغیب کنند و این گونه گوی رقابت را از دیگر کاندیداهای مطرح بربایند.
مرتضی طلایی فعال سیاسی اصولگرا روز گذشته در مصاحبه ای در واکنش به کاندیداتوری سیاستمداران زن در انتخابات ریاست جمهوری، عنوان کرد: اگر مشکل قانونی آن حل شود اصولگرایان می‌توانند کاندیدای زن هم معرفی کنند. اصولگرایان ظرفیت‌های خوبی در حوزه بانوان دارند که می‌توانند معرفی کنند. اما ابتدا باید مسئله قانونی آن حل شود.
وی ادامه داد: اما موضوع این است که باید دید یک مدیر با چه ویژگی‌هایی باید در مسند مدیریت کشور قرار گیرد؛ من دیدم این روزها بحث کاندیدای نظامی و غیر نظامی و … هم مطرح می‌شود اما موضوع این است که ما امروز یک دولت کارآمد و مدیری مقتدر و تصمیم گیر شجاع و پاکدست نیاز داریم تا وقتی روی کار آمد بایستد وبرای مردم کار کند. حالا اینکه زن باشد یا مرد، نظامی باشد یا غیرنظامی همه فرع است.
به این ترتیب به نظر می‌رسد وی ناخواسته به دو گزینه اصلی طیف مطبوعش اشاره کرده است: یک زن یا یک چهره نظامی. تا پیش از این تاکید اصولگرایان بیشتر بر روی چهره‌های نظامی بود اما حالا احتمالا راهبرد جدید تعیین شده است و اگرچه هنوز معلوم نیست مشخصا کدام زن در میان اصولگرایان می‌تواند مصداق «رجل سیاسی» باشد، اما نقشه پیروزی بر اساس این استراتژی ریخته شده است.
