به «دنیای خودرو» که وارد می‌شوی و فرمان هدایت سوژه چهارچرخ‌های دوست داشتنی را در جاده اخبار به دست می‌گیری، کار، سخت و طاقت‌فرسا می‌شود. در دنیای پررقابت خودرو، هر خبر خواه‌ناخواه منتقدان و منتفعان خود را دارد و همیشه هستند کسانی که از موج‌سواری در فضای رسانه نهایت بهره را می‌برند؛ البته بدون آنکه تو بدانی!
خشایار نظریان:آن‌ها که خبر به مذاقشان خوش نمی‌آید هم بیکار نمی‌نشینند و غیرمنصفانه تو را متهم به جهت‌گیری می‌کنند. اینجاست که وقت گذاشتن برای دفاع از خود و رسانه‌ات تنها زمانی را هدر می‌دهد که باید برای ادامه کار و بهتر شدن، در آن صرفه‌جویی کنی. پس باید مراقب باشی تا اسیر حاشیه نشوی.
رنج می‌بریم در قسمتی از اقتصاد قلم می‌زنیم که دفاع از منافع سازمانی حتی اگر مخالف منافع ملی باشد ناآگاهانه، جانانه انجام می‌شود. بی‌برنامگی در حوزه‌ای که ما اخبار آن را روایت می‌کنیم موج می‌زند و ما نگران از اینکه می‌نویسیم اما گوش شنوایی نیست.
سخت است وقتی می‌بینیم بعد از نیم قرن هنوز برنامه بلندمدت برای خودروساز شدن نداریم؛ از مونتاژ شروع کردیم و دوباره به مونتاژ رسیدیم و قلم ما هم در دست برداشتن از ادامه مسیر اشتباه، همچنان ناتوان است.
غصه می‌خوریم از قفل شدن صنعت و تجارت خودرو نه بر اثر تحریم بلکه با دست خودمان با قوانین دست‌وپاگیر، بخشنامه‌ها و دستورالعمل‌های غیرکارشناسی که وضع کرده‌ایم. آیا داشتن استراتژی در حوزه خودرو این قدر سخت است که وزارتخانه‌های اقتصاد، صمت، بانک مرکزی و پلیس یک بار برای همیشه هماهنگ باهم آن را تدوین نمی‌کنند و پیشنهاد دورریختن قوانین اضافه و دست و پاگیر را به دولت نمی‌دهند تا صنعتگر و بازرگان تکلیف خود را در این حوزه حداقل برای ۱۰سال بداند؟
این روزها خیلی چیزها آزارمان می‌دهد. صادقانه بگویم آنچه بیش از هر چیز نگرانمان می‌کند، نداشتن درک صحیح برخی مدیران حوزه صنعت و تجارت خودرو از چنین رسانه‌ای است. آن‌ها به رسانه نگاه ابزاری دارند. در خیلی مواقع انتظار دارند مخاطب را نادیده بگیریم، اخبار فرمایشی منتشر کنیم و آنجا که باید نقد کنیم ترجیحا این کار را انجام ندهیم!
مدیرانی را می‌شناسم که تعریف و تمجید را دوست دارند. حاضر نیستند مورد نقد قرار بگیرند. به صندلی مدیریتی علاقه دارند بدون آنکه کارنامه قابل دفاعی داشته باشند. آن‌ها برای حفظ جایگاهشان خیلی وقت‌ها مصاحبه نمی‌کنند، با وجود اینکه عاشق دیده شدن هستند. آن‌ها برای مدت طولانی رنج می‌کشند و سکوت را تحمل می‌کنند تا زمان بخرند و بیشتر بمانند، بدون اینکه از خود بپرسند چه‌قدر برای این حوزه مفید بوده‌اند؟ پس ما پی می‌بریم، می‌نویسیم و رنج می‌بریم و در این میان دغدغه‌های خودمان هم کم نیستند اما رنج نیستند، فقط دغدغه‌اند.
اینها را نوشتیم تا یک بار دیگر مرور کنیم که در چه حوزه‌ای قلم می‌زنیم. روزنامه منتشر می‌کنیم و هنوز امیدوار به آینده‌ایم. بگذریم… انتشار روزنامه در حوزه خودرو از همان ابتدای ایده‌پردازی، توسط خیلی‌ها کاری نشدنی و غیرممکن تلقی می‌شد. اما نخستین شماره آن سه سال پیش در دولت دهم و در بدترین شرایط کسب و کار ایران منتشر شد و امروز در دولت دوازدهم در شرایط اقتصادی بدتر از آن زمان همچنان پر قدرت به کار خود ادامه می‌دهیم.
اینها رنج نیست، خستگی ندارد، با این مشکلات قافیه را نمی‌بازیم شاید خاطره شود برای روزهای خوشی! اما شما با تخت‌گاز در بیراهه رنجمان ندهید، صنعت و تجارت خودرو در دنیا الگو دارد. چرخ قرن‌هاست که اختراع شده است!
