شاید این درختچه مورد بی مهری شاهان صفوی قرار گرفته است که با بنای باغها یی بزرگ و با شکوه که برگرفته از باغهای اروپایی بود و کاشت سرو هایی بلند به جای درختچه های کوچک و کوتاه انار بازار این گونه را از رونق انداخته و کساد کرده است و هنوز هم طلسم این بی مهری شاهان صفوی تا کنون ادامه داشته است.
سکینه نوری تیرتاشی
اشرف یا همان بهشهر کنونی میزبان انسانهای غارنشین بود و این شهر که بیش از ۳۰۰ سال از عمر شهر نشینی در آن می گذرد خواستگاه بیش از ۲۵ گونه از انار است که در گذشته پوشش گیاهی قسمتی از این منطقه را در بر داشته است.
به گفته کارشناسان درخت انار در منطقه بهشهر پیشینه ای بیش از ۴۵۰۰ سال دارد .و این پوشش گیاهی در مناطقی که قدمت باستانی دارند بیشتر به چشم می خورد .
وجود در ختچه های خودرو انار در اطراف غار هوتو و جزیره میانکاله که از قدمت تاریخی بالایی در شهرستان برخوردارند این گفته را تایید می کند.
شاید بتوان گفت انار از تحفه های بسیار قدیمی این شهر است که شهرت آن حتی به مناطقی از کشور نیز رسیده است.اما این تحفه خوشمزه هنوز به جایگاه واقعی خود در کشور دست نیافته است.
انار با پیشینه تاریخی بهشهر قوامی دیرینه دارد اما جای بسی تعجب است که در کتابهای تاریخی بیشتر از آنکه سروهای بلند باغهای شاهانه صفوی چشم گردشگران و تاریخ نگاران را به خود جذب می کرد درختچه های انار به این مقام دست نیافته اند و کمتر در کتب تاریخی در دست ، از این میوه خوشمزه کلامی به میان آمده است.
شاید این درختچه مورد بی مهری شاهان صفوی قرار گرفته است که با بنای باغها یی بزرگ و با شکوه که برگرفته از باغهای اروپایی بود و کاشت سرو هایی بلند به جای درختچه های کوچک و کوتاه انار بازار این گونه را از رونق انداخته و کساد کرده است و هنوز هم طلسم این بی مهری شاهان صفوی تا کنون ادامه داشته است.
امروزه سطح زیر کشت انار در شهرستان ۸۰۰هکتار می باشد و از این میزان سطح زیر کشت بیش از ۸ هزار تن انار برداشت می شود.
اما با این حال این میوه بهشتی هنوز از اذهان بسیاری مهجورمانده است و روزگار هنوز روی خوش خود را برای شهرت این میوه نشان نداده است.
با این وجود و با این اوصاف اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی بهشهر در حرکتی ابتکاری و خلاقانه و برای دفاع از این پیشینه تاریخی ، فرهنگی و برای شکستن طلسم مهجوریت این میوه ناب جشنواره ای را با این نام برگزار می کند تا انار اشرف هم در مقابل گلاب قمصر کاشان کم نیاورد.
گرچه انار اشرف زمان زیادی را از این روزگار برای شهرت و جلوه خود از دست داده است اما به قولی« ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است »و انار اشرف هم با برگزاری جشنواره ای همراه با آیین های بومی بر ورودی و جلد رسانه ها جای خواهد گرفت تا فریادی باشد از روی درد برای این همه مهجوریت در تاریخ.
آنقدر مهجور ماند که در کتابهای درسی دوران دبستان حرف از انار که می آمد انار ساوه زبانزد بود ویا شاید زمانی که شاعر می سرود سارا انار دارد باز هم انار ساوه در ذهن شاعر سوسو می زد !
اما دیگر تمام شد این همه مهجور ماندن .
ما می خواهیم در جشنواره انار نشان دهیم انار سنبل اشرف است و این سنبل باید در تمامی تاریخ گمشده این شهر فریاد زده شود و از این پس آنقدر نگاشته شود تا در آینده در تمام کتابها وقتی صحبت از انار می شود بی شک انار اشرف در ذهنها متبادر شود.
به امید آن روز که چندان هم دور نیست.
