باید یاد بگیریم قوی باشیم و بدانیم که خودمان همان سی مرغ معروف عطار هستیم و به دنبال سیمرغ رویاهایمان نگردیم باید تلاش کنیم.
بهاره نوری:شکست تلخ دیروز تیم ملی ایران نمود های بسیاری در جهان غیر ورزشی ما دارد .تیم ملی کشورمان نمونه کوچکی از جامعه ای است که با اینکه می داند شرایط زندگی او بسیار سخت است اما هنوز باور ندارد که رهایی از این وضعیت به دست خود اوست و باید تا آخر مقاومت کند.
از هم پاشیده شدن شیرازه تیم ملی ایران در گل اول نمود از هم پاشیده شدن امیدهای جامعه ایرانی بعد از شنیدن صدای مجدد تحریم است ما همیشه تلاش می کنیم و به نهایت نزدیک می شویم اما چون به خود باور نداریم با تلنگری از هم می پاشیم.
برای ملتی همچون ما که چهل سال است که از بیگانه ، خائن و وطن فروش هر زخمی را خورده است نباید شنیده شدن صدای تحریم غریبه باشد اما بعد از چهل سال هنوز ناراحت می شویم ،اقتصاد مان می پاشد ، غصه می خوریم ،نا امید می شویم و آیه یاس می خوانیم .
گویی نمی خواهیم باور کنیم این همه سال به تنهایی این راه را آمده ایم و در این چهل سال همیشه تحریم بودیم و به واسطه اینکه نمی خواهیم منابع ما را کسی بگیرد و بیگانه ای ایرانی بودن و عزت ما را زیر سوال ببرد همواره تنها ماندیم.
گویا مصداق این شعر شده ایم که به سخت جانی مان این گمان نبوده است .همیشه عادت کردیم حسرت بخوریم مثل پایان همه فیلم هایی که عاشق و معشوق به هم نمی رسند و عشق می شود افلاطونی و به زعم ما بسیار شیرین و دست نیافتنی است.
اما این درست نیست این حق ماست که بعد از تلاش ، درگیری و نداشتن ها وقتی به مرحله ای برای رسیدن به نهایت یک امر می رسیم ناامید و تسلیم نشویم ،بهم نریزیم ، از هم نپاشیم و بعد نگوییم این شدو آن شد.
یاد بگیریم قوی باشیم مثل ژاپن که روزی کشورشان را با بمب اتم ویرانه کردند و غرور ملی شان را گرفتند اما حالا در بسیاری از میادین با تلاش و کار شبانه روزی ثابت می کنند همان هایی که ما فکر می کنیم همواره بر آنان در میدان پیروزیم در لحظه ای با سه گل می توانند رویای 47 ساله مان را به حسرت بدل کنند.
ما باید یاد بگیریم قوی باشیم بدانیم که خودمان همان سی مرغ معروف عطار هستیم و به دنبال سیمرغ رویاهایمان نگردیم باید تلاش کنیم و بعد از تحمل سختی ها شیرینی پیروزی را به جان بخریم.
ما چهل سال است که تحریم هستیم چهل سال است که کسی نمی خواهد خودمان باشیم ،چهل سال است که حقوق طبیعی بسیاری از کشورها را از ما می گیرند زیرا می خواهیم روی پای خود بایستیم.
اگر امروز کی روش معتقد است که شاگردان او سقوط احساسی داشته اند ما هم باید بدانیم که مدت هاست علی رغم توانمندی ها و نعمات زیاد خدادادی برای رشد و توسعه کشورمان سقوط احساسی داشته ایم و به خودمان ظلم کردیم و قدر داشته هایمان را ندانستیم و ساکت نشستیم و همیشه از دور تماشا کردیم اما باید بدانیم برای رسیدن به فینال همه نقش ها و مسابقات باید تمام تلاش خود را با به کاربردن توانمندی هایمان انجام دهیم خودمان باشیم تا دیگر حسرت پیروزی رسیدن به نهایت ها را نکشیم بیاییم یاد بگیریم دیگر حسرت به دل نمانیم.
