در طول سه سال گذشته ارز و تورم چندین برابر در کشور افزایش پیدا کرده است.
علی تاجرنیا*مطالعات میدانی خصوصا در شهر تهران که اصلی‌ترین مرکز تولید ثروت در کشور است نشان می‌دهد که ما به شرایط باثبات در خصوص مبارزه با کرونا نرسیده‌ایم. ترس دولت از بابت ناتوانی در حمایت از اقشاری که در شرایط جدید دچار مشکلات اقتصادی شدند وجود دارد اما بدون شک این مساله باعث پیچیده شدن شرایط بیماری خواهد شد و چه‌بسا تبعات اقتصادی هم شاید به مراتب سنگین‌تر باشد. یک ضرب‌المثل است که می‌گوید «ازقضا سرکنگبین صفرا فزود» یعنی اینکه اگر چه کار دولت به جهت کمک به مشاغل ات اما در نهایت به نظر می‌آید که این تصمیم مقداری عجولانه است.
باید مسیر تولید در کشور و رونق اقتصادی از جهات دیگری هم دنبال شود. بخش‌هایی که وضعیت کشور را به این شرایط رساندند باید پاسخگو باشند. واقعیت آن است که بخشی در دست دولت نیست اما به هر حال نگرانی‌هایی در جامعه علمی کشور ایجاد کرده که نکند این آزادسازی فعالیت‌ها منجر به افزایش یکسری مشکلات شود. اما در این میان بسته‌های اقتصادی در حمایت از آسیب‌دیدگان مطرح می‌شود که بیشتر به یک جوک شباهت دارد. در جاهایی که کشورهای دیگر کمک‌های قابل توجهی به مردم می‌کنند کشور ما وام یک میلیون تومانی با سود ۱۲ درصد را مطرح می‌کند که البته بعد تصمیم به قرض‌الحسنه بودنش گرفته شد اما به هر حال این پول از یارانه مردم کاسته می‌شود.
این روند هیچ کمکی به مردم در شرایط پیش‌آمده نمی‌کند بلکه بدون شک این مساله موجب تورم می‌شود و مشکلات را هم بیشتر می‌کند. دولت باید خیلی صریح‌تر و شفاف‌تر به عواملی بپردازد که باعث ایجاد چنین شرایطی شده. ما می‌دانیم دولت پرداخت کمک‌های جدی به مردم ندارد اما اینکه چرا امروز شرایط کشوری که می‌توانست بزرگ‌ترین اقتصادهای منطقه به لحاظ داشتن منابع زیرزمینی و هم نیروی فعال، جوان و کارآمد باشد چنین است؟ متاسفانه نگاهی که در دولت وجود دارد نگاه حل محلول‌هاست.
دولت باید خیلی شفاف با مردم مطرح کند که چرا امروز وضعیت کشور به اینجا رسیده و برجام با شکست روبه‌رو شده و ما امروز دچار چنین شرایطی هستیم. متاسفانه با محافظه‌کاری و ملاحظه‌کاری شرایط کشور امروز به گونه‌ای شده که ما اگر اقلام حداقلی حفاظتی را برای مردم تامین کنیم باید خیلی خوشحال باشیم در حالی که بدون شک از نظر اقتصادی شرایط موجود دوام زیادی نخواهد داشت مگر اینکه بتوانیم منابع بیشتری تولید و خلق کنیم و این راهش تعامل با دنیا و برداشتن تحریم‌هاست. تا زمانی که این اتفاق نیفتد قطعا شرایط بدتری در سال ۹۹ خواهیم داشت.
در طول سه سال گذشته ارز و تورم چندین برابر در کشور افزایش پیدا کرده است. نه حقوق حقوق‌بگیران جزء و نه درآمد کسانی که در بخش خدمات کار می‌کنند که بیش از ۵۰ درصد اقتصاد کشور هستند هیچ‌گونه افزایشی متناسب با این تورم نداشتند. آیا خود مدیران و مجموعه حاکمیت و دولت متناسب با شرایط دشوار کشور هزینه‌هایشان را کنترل کردند؟ آیا بودجه‌های مربوط به مسائل تشریفات در نهادهای مختلف کم شده یا تغییری کرده است؟ آیا پروازهای اختصاصی مقامات دولتی کم شده است؟ آیا رانندگان شخصی و خودرو‌های شخصی کاهش یافته؟ نمی‌شود در کشوری که این همه مساله و مشکل دارد از مردم بخواهیم تحمل کنند ولی دولتمردان ما هیچ تغییری در زندگی‌شان داده نشود. متاسفانه شرایط کشور دشوار است. حتی روزهای آینده و بعد از کنترل کرونا دشوارتر خواهد بود. آنچه مردم را بیشتر اذیت می‌کند این است که طبقه متوسط به شدت ضعیف می‌شود و در عین حال ناعدالتی وجود دارد اما کسانی که در مسوولیت هستند این تغییرات را حس نمی‌کنند.
* کارشناس مسائل سیاسی
