ان‌شاءالله تسویه(رفتار برابر) بین اولاد را که رعایت می‌کنید؟

هانیه می‌گوید: «شب به‌خیر»؛ و پتوی کوچکش را روی سرش می‌کشد.

«شب به‌خیر» گفتن را تازه یاد گرفته؛ و وقتی می‌بیند ما با شنیدنش چقدر ذوق می‌کنیم، خوشش می‌آید  و تکرار می‌کند.

می‌روم بالای سرش و آرام پتو را کنار می‌زنم. با اینکه خنده‌اش گرفته،  اما به زور پلک‌هایش را روی هم نگه می‌دارد که یعنی خوابش برده!

می‌بوسمش و پتو را دوباره روی سرش می‌کشم.

ناگهان چشمم می‌افتد به دختر بزرگ‌ترم. نکند بیدار باشد و به دل  بگیرد. اما سمتش نمی‌روم. با خودم می‌گویم: «من که به او هم کم محبت  نمی‌کنم.»

صبح می‌رسم خدمت آقا، سلام می‌کنم.

بلافاصله بعد از سلام، می‌پرسند: «ان‌شاءالله تسویه(رفتار برابر) بین اولاد را که  رعایت می‌کنید؟»

بر اساس خاطرۀ یکی از شاگردان