ماه «آبان» نزد مازندرانی ها از قدیم به ماه آب شهرت داشت چرا که در این ماه رودخانه ها و دشت ها پر از آب حاصل از بارندگی ها می شد
به گزارش اقتصاد گستر شمال،به گزارش ایرنا، داده‌های آماری نشان می‌دهد که اکنون بخش های از استان سرسبز مازندران درگیر خشکسالی شدید تا بسیار شدید است موضوعی که به باور کارشناسان اگر توجه ویژه ای به منطقه نشود در ۱۵ سال آینده شاهد بیابانی شدن مازندران خواهیم بود.
مازندران که همواره از آن به‌عنوان یکی از مناطق پرآب فلات ایران یاد می‌شود، چندین سال با تنش آبی مواجه شده است. این استان پس از ۲ سال‌تر سالی، بار دیگر در شرایط خشکسالی شدید قرار گرفته، به‌طوری که به‌گفته مسوولان و کارشناسان، ۲ سال آبی پشت‌سرگذاشته شده یکی از خشک‌ترین سال‌های آبی این دیار در ۱۰ سال اخیر بوده است.
کاهش بارندگی و تغییر الگوی بارش، کم شدن دبی آب رودخانه ها، پایین رفتن ایستایی آبهای زیر زمینی و پیشروی جبهه آب شور به جبهه آب شیرین در سواحل نشانه های پیشروی خشکسالی طی یک دهه گذشته در استان مازندران است.
آمارهای هواشناسی و شرکت آب منطقه ای از کاهش بارندگی در ارتفاعات و دشت ها و تغییر الگوی بارندگی از نم نم باران به بارش های سیل آسا و در اصطلاع علمی باران های غیر موثر در مازندران نشان می دهد که خشکسالی در استان به صورت خزنده رخنه کرده است.
پیشروی غول خشکسالی تا قلب ذخیره گاه های آبی مازندران اعم از سد، آب بندان و سفره های زیزمینی، تهدیدی که کم ترین پیامد آن نابودی مهم ترین دارایی اقتصادی این استان یعنی کشاورزی و بویژه کشت برنج است.
مهم‌ترین دلیل بروز این وضعیت نیز کاهش بارندگی‌ها و پیرو آن کم‌شدن حجم آب رودهای مازندران است. به این موضوع باید افزایش دمای هوا در زمستان و بهار و ذوب‌شدن زودهنگام برف ارتفاعات به‌عنوان یکی از منابع تأمین آب استان را نیز اضافه کرد.
صاحبنظران می گویند، وضعیت آبی مازندران مساعد نیست. هرچند که نشانه‌های خشکسالی و تنش آبی در سراسر مازندران دیده می‌شود، اما مناطق شرقی این استان بیشتر از سایر نقاط در معرض تنش آبی قرار دارند. یکی از اقداماتی که در چند سال اخیر برای کاهش تنش‌های آبی در مازندران انجام شد، اعلام ممنوعیت کشت دوم برنج در استان بود که به‌گفته مسئولان، منجر به انجام‌نشدن کشت دوم در هزاران هکتار از شالیزارهای مازندران شد.
در این شرایط مهم‌ترین اقدامی که برای مقابله با تنش آبی در مازندران مورد تأکید قرار می‌گیرد صرفه‌جویی در مصرف آب است و در گام بعدی ایجاد زیرساخت‌های هدایت و مهار آبهای سطحی؛ چراکه میانگین مهار آبهای سطحی در مازندران حدود۱۲ درصد برآورد می‌شود که بسیار پایین‌تر از میانگین کشوری است.
